(12-03-2000) Deze week hebben we ons 'Registre d'Assemblee Generale' gehaald in de winkel. Een lijvig, in leer gebonden map met allemaal blanco vellen. Een must volgens onze accountant en genoeg voor de rest van ons leven als we de verkoper in de kantoorboekhandel mogen geloven. Dat laatste geloven we graag, want wat er nou allemaal in moet komen te staan is ons voor een deel nog een raadsel. Het boekwerk, dat momenteel ter tekening en parafering op een of ander griffie ligt, heeft te maken met de vorm waarin we ons bedrijf hebben opgezet. De S.A.R.L., een Franse B.V. vereist dat stukken van de jaarvergaderingen worden bijgehouden alsmede van alle andere zaken die van invloed zijn op de bedrijfsvoering en uitgebreid beschreven staan in onze statuten.
Hetgeen betekent dat Yoland en ik tijdens de algemene ledenvergadering moeten notuleren wat alle aandeelhouders (Yoland en ik) te zeggen hebben, wensen en vooral gewijzigd willen hebben. Alles natuurlijk met meerderheid van stemmen in uiterst geheime stemronden na veel gelobby in de wandelgangen etc. etc.
We kunnen ons af en toe niet aan het idee onttrekken dat we alles veel te netjes doen. Zou iedere Fransman of vrouw in onze situatie ook alles zo precies volgens het boekje doen als wij?? Als we onze accountant mogen geloven, is dat zo of hoort het tenminste zo te zijn.
woensdag 15 september 2010
dinsdag 14 september 2010
Wijnreis
(29-02-2000) Naast alle andere leuke kanten van het bedrijf dat we aan het opstarten zijn, is het samenstellen van de aanstaande wijnkaart wel een hele leuke bezigheid. Naast de huiswijn of -wijnen willen we de gasten straks ook wat andere flessen kunnen aanbieden en dan het liefst niet dezelfde flessen die ze tegenkomen bij de supermarkt in het dorp. Niet dat die wijn niet goed zou zijn, in tegendeel. Bovendien bestaat echt slechte wijn nauwelijks meer. Nee, gewoon omdat het veel leuker is om zelf opzoek te gaan.
Dus zijn wij onlangs richting de Elzas getogen, een streek die wij, vanwege een aantal witte wijnen die er geproduceerd worden, zeer weten te waarderen. Na een gedegen voorbereiding zijn we met een twintigtal adressen naar het noordelijke begin (einde?) van de 'Route du Vin' gereden. Na een overnachtig in Obernai zaten we de volgende ochtend rond een uur of negen bij een zeer vriendelijk maar ook ietwat verbaasde dame aan tafel om de eerste wijn te proeven. Geen witte, maar een Pinot Noir die zeer de moeite waard was.
Aan het eind van de dag hadden we slechts 3 adressen bezocht en incl. de wijn bij de lunch een wijn of 15 geproefd. Voornamelijk de Gewürtztraminer, onze eigen favoriet maar bijvoorbeeld ook een Tokay Pinot Gris, een Riesling en een Sylvaner. Allemaal minimaal niet onaardig en af en toe erg lekker of zelfs bijzonder en dan te beseffen dat we slechts een fractie van het aanbod hebben geproefd. De wijnroute telt meerdere tientallen dorpen waar steeds meerdere tientallen wijnboeren wonen die allemaal toch gauw 5 of 6 wijnsoorten hebben en dat van meerdere jaargangen. Ga d'r maar eens aanstaan!!.
Op weg terug naar de Haute-Vienne lag de auto duidelijk een stuk steviger op de weg.
Dus zijn wij onlangs richting de Elzas getogen, een streek die wij, vanwege een aantal witte wijnen die er geproduceerd worden, zeer weten te waarderen. Na een gedegen voorbereiding zijn we met een twintigtal adressen naar het noordelijke begin (einde?) van de 'Route du Vin' gereden. Na een overnachtig in Obernai zaten we de volgende ochtend rond een uur of negen bij een zeer vriendelijk maar ook ietwat verbaasde dame aan tafel om de eerste wijn te proeven. Geen witte, maar een Pinot Noir die zeer de moeite waard was.
Aan het eind van de dag hadden we slechts 3 adressen bezocht en incl. de wijn bij de lunch een wijn of 15 geproefd. Voornamelijk de Gewürtztraminer, onze eigen favoriet maar bijvoorbeeld ook een Tokay Pinot Gris, een Riesling en een Sylvaner. Allemaal minimaal niet onaardig en af en toe erg lekker of zelfs bijzonder en dan te beseffen dat we slechts een fractie van het aanbod hebben geproefd. De wijnroute telt meerdere tientallen dorpen waar steeds meerdere tientallen wijnboeren wonen die allemaal toch gauw 5 of 6 wijnsoorten hebben en dat van meerdere jaargangen. Ga d'r maar eens aanstaan!!.
Op weg terug naar de Haute-Vienne lag de auto duidelijk een stuk steviger op de weg.
maandag 13 september 2010
Voorseizoensperikelen
(21-02-2000) Na een grondige inventarisatie van alle gebreken in en aan de huisjes, studio's en kamers zijn we onlangs aan het inkopen geslagen. Pannen, vergieten, kurkentrekkers, flessenopeners, blikopeners, pannen, schalen, glazen, douchegordijnen, TV, koelkasten, fornuizen .... je kunt het zo gek niet bedenken en bijna alles in veelvoud. Regelmatig rare gezichten als we weer eens met een afgeladen kar bij een kassa staan met bijvoorbeeld vier dezelfde pannensets en veertig wijnglazen, of zoiets.
Zo'n inkoopactie heeft bovendien iets verslavends. De eerste keer is het even doorzetten maar als de kar gevuld begint te raken wil je steeds meer. 'Nog maar eentje extra voor de zekerheid?' Je ziet steeds meer dingen die OOK leuk en best praktisch kunnen zijn maar niet op het inkooplijstje stonden. Je zou bijna wensen dat de gasten alles iedere keer kapot maken.......
Zo'n inkoopactie heeft bovendien iets verslavends. De eerste keer is het even doorzetten maar als de kar gevuld begint te raken wil je steeds meer. 'Nog maar eentje extra voor de zekerheid?' Je ziet steeds meer dingen die OOK leuk en best praktisch kunnen zijn maar niet op het inkooplijstje stonden. Je zou bijna wensen dat de gasten alles iedere keer kapot maken.......
Verrassing
Het sprookje van de schone slaapster is voor mij in de afgelopen maanden werkelijkheid geworden. Helaas betroft het niet het hoofdstuk over zoenen en wakker maken maar ben ik blijven steken in de inleiding over woekeren en hakken. De natuur heeft hier geen 100 maar slechts 3 jaar vrijspel gehad en desondanks in hoog tempo grote delen van het terrein onbereikbaar gemaakt, als je niet minimaal uitgerust was met een scherpe bijl en een gezonde tolerantie voor krassen en bloed.
In de loop van de zomer is het onderhoud van het terrein peu à peu terug op de rails gezet (en gehouden!) en zijn plekken toegankelijk geworden, herovert (!) waar de natuur aanspraak op begon te maken. Ik zal dit jaar ietsje minder bramenjam kunnen maken dan in 2009 maar daarvoor kon ik weer de achterkant van een aantal gebouwen bewonderen en werd daar niet blij van. Overhangende takken en daken gaan slecht samen. Op het dak aan de achterkant van een schuur zijn pannen en panlatten gaan schuiven met giga gaten tot gevolg. We schrijven het bij op de lijst "Te doen" en geven het de standaard prioriteit "Urgent". Misschien lukt het nog om iets te improviseren, voordat ik me tijdelijk terugtrek in een ander deel van Europa.
In de loop van de zomer is het onderhoud van het terrein peu à peu terug op de rails gezet (en gehouden!) en zijn plekken toegankelijk geworden, herovert (!) waar de natuur aanspraak op begon te maken. Ik zal dit jaar ietsje minder bramenjam kunnen maken dan in 2009 maar daarvoor kon ik weer de achterkant van een aantal gebouwen bewonderen en werd daar niet blij van. Overhangende takken en daken gaan slecht samen. Op het dak aan de achterkant van een schuur zijn pannen en panlatten gaan schuiven met giga gaten tot gevolg. We schrijven het bij op de lijst "Te doen" en geven het de standaard prioriteit "Urgent". Misschien lukt het nog om iets te improviseren, voordat ik me tijdelijk terugtrek in een ander deel van Europa.
zondag 12 september 2010
Beestenbende
(12-02-2000) Bij het opruimen van de stormschade rondom ons huis schrok Yoland onlangs toen in het barbecuehok een berg bijeen geveegde bladeren ineens op eigen houtje in beweging kwam. Het duurde even maar na een aarzelende inspectie door een nerveus bewegende neus schuifelde een egel onder de bladeren vandaan. We hebben het beestje een eindje verderop onder de bomen in een berg de bladeren terug gezet. Hij (of zij) voelde daar echter weinig voor en is opzoek gegaan naar een eigen plekje.
Niet gek veel later kwam onder een berg takken een nest jonge woelmuizen te voorschijn. Bruin en ongeveer 2 centimeter lang met de ogen nog gesloten. Geheel verstoord lieten ze een ontzettend gepiep horen. Het hele nestje, een kunstig bouwwerkje van gras, mos en takjes aan de kant gelegd en maar hopen dat moeders komt opdagen. De volgende ochtend waren de muisjes weg....
Het volgende beestje dat een van de vele takkenbergen als onderkomen in gebruik had genomen was een konijn. Het beest schoot als een pijl ervandoor toen het 'dak' van zijn verblijf werd gehaald.
Verder wordt ons domein momenteel behoorlijk omgewoeld door mollen, schijnen de moerasbevers -een grote broer van de muskusrat- een bedreiging te kunnen vormen voor de dijk rondom het meer, vliegt en fluit vanalles rondom het huis zowel overdag als 's nacht en zullen we dit jaar waarschijnlijk meer reeën zien omdat de jacht voortijdig is afgebroken.
Helaas mochten we onlangs kennismaken met het eerste beest als slachtoffer van onze auto: een haas. Meegenomen -naar later bleek- tegen alle regels in is het beest 'goed' terecht gekomen in de pan, maar niet de onze.
Niet gek veel later kwam onder een berg takken een nest jonge woelmuizen te voorschijn. Bruin en ongeveer 2 centimeter lang met de ogen nog gesloten. Geheel verstoord lieten ze een ontzettend gepiep horen. Het hele nestje, een kunstig bouwwerkje van gras, mos en takjes aan de kant gelegd en maar hopen dat moeders komt opdagen. De volgende ochtend waren de muisjes weg....
Het volgende beestje dat een van de vele takkenbergen als onderkomen in gebruik had genomen was een konijn. Het beest schoot als een pijl ervandoor toen het 'dak' van zijn verblijf werd gehaald.
Verder wordt ons domein momenteel behoorlijk omgewoeld door mollen, schijnen de moerasbevers -een grote broer van de muskusrat- een bedreiging te kunnen vormen voor de dijk rondom het meer, vliegt en fluit vanalles rondom het huis zowel overdag als 's nacht en zullen we dit jaar waarschijnlijk meer reeën zien omdat de jacht voortijdig is afgebroken.
Helaas mochten we onlangs kennismaken met het eerste beest als slachtoffer van onze auto: een haas. Meegenomen -naar later bleek- tegen alle regels in is het beest 'goed' terecht gekomen in de pan, maar niet de onze.
Stap voor stap
Het zijn inmiddels 10 jaar, die voorbij zijn geschreden sinds de overstap van Utrecht-centrum naar het platteland in het zuiden van de Haute Vienne. Tien jaar, die meer dan een wereld van verschil maken. De oude actualiteiten (Ja, kan niet, weet het, maar toch) en de barometer van mijn privéleven zal ik in de navolgende berichten stap voor stap langs de lijn van de publiciteit leggen, maar één ding is duidelijk. Waar ik nu sta had ik me nooit bedacht èn zeker nooit willen bedenken.
Het is inmiddels bijna drie jaar na de grote crash in mijn leven en ik heb zo links en rechts wat verloren gedachte draden opnieuw weten op te pakken. Het terrein oogt weer netjes dank mijn motivatie en het werk van Adam, een Brits straatjochie, dat de Londense ondergang is ontlopen door de strijd aan te binden met de weelderig groeiend en bloeiende natuur in de Limousin.
De volgende stap zijn de gebouwen. D'r zijn er genoeg van op dit paradijslijke stukje aarde en weet je, ik zou dat graag zo houden.
Het is inmiddels bijna drie jaar na de grote crash in mijn leven en ik heb zo links en rechts wat verloren gedachte draden opnieuw weten op te pakken. Het terrein oogt weer netjes dank mijn motivatie en het werk van Adam, een Brits straatjochie, dat de Londense ondergang is ontlopen door de strijd aan te binden met de weelderig groeiend en bloeiende natuur in de Limousin.
De volgende stap zijn de gebouwen. D'r zijn er genoeg van op dit paradijslijke stukje aarde en weet je, ik zou dat graag zo houden.
Formaliteiten
(08-02-2000) Sommige dingen duren langer dan je denkt. Da's niet erg, maar soms wel verbazingwekkend. Zo hebben we ons - al snel na onze aankomst hier - bezig gehouden met de aanvraag van een verblijfsvergunning. We wilden een auto kopen en daarbij was zo'n bewijs noodzakelijk, was ons van diverse kanten verzekerd. De autoverkoper wilde helemaal van geen enkel papier weten en de instantie die de nummerborden uitgeeft nam genoegen met een handgeschreven èn gestempeld papier van onze gemeentesecretaresse. Vaak blijkt in dit soort gevallen trouwens een rekening van France Telecom of de EDF al ruim voldoende als bewijs van domicilie.
Maar de aanvraag was inmiddels (op 05-10-1999, ruim een week na onze aankomst) de deur uit. Omdat we hier pas wonen, zou het dan eerst gaan om een voorlopige verblijfvergunning. Een maand later, wij reden inmiddels al weken in onze prachtige, bijna nieuwe auto, bleek dat we voor het verkrijgen van deze voorlopige verblijfsvergunning als bedrijf ingeschreven moesten staan bij de Kamer van Koophandel. Dit omdat we al direct in ons eerste jaar in Frankrijk met onze nieuwe bezigheden aan de slag wilden. Wij natuurlijk naar de Kamer van Koophandel. Aldaar bleek dat we te vroeg (!) waren om ons in te schrijven. Net als bijv. France Telecom werken zij niet langer dan vier weken vooruit. Bovendien hadden ze een verblijfsvergunning nodig om ons in te schrijven......!!
Dit leek ons het moment bij uitstek om de boel maar even op zijn beloop te laten. Op 1 februari jl. waren we - per toeval - op het gemeentehuis in Le Chalard en hoorden daar dat onze voorlopige verblijfsvergunningen binnen waren. Nou, da's mooi! Bij nader inzien bleken deze geldig tot ...... 2 februari 2000. Alles dus direct weer retour in verband met een verlenging voor drie maanden en maar hopen dat dat geen 3 maanden duurt. We wachten dus gewoon weer vrolijk en rustig af.
Ondanks de eerdere voorbehouden loopt inmiddels de inschrijfprocedure bij de Kamer van Koophandel. Dit merken we aan de post die we ontvangen en firma's die ineens aan de deur staan. We zijn (bijna) geregistreerd en de regen van verplichtingen is begonnen. Ergens in de komende dagen ontvangen we vast ons officiële registratienummer.
Maar de aanvraag was inmiddels (op 05-10-1999, ruim een week na onze aankomst) de deur uit. Omdat we hier pas wonen, zou het dan eerst gaan om een voorlopige verblijfvergunning. Een maand later, wij reden inmiddels al weken in onze prachtige, bijna nieuwe auto, bleek dat we voor het verkrijgen van deze voorlopige verblijfsvergunning als bedrijf ingeschreven moesten staan bij de Kamer van Koophandel. Dit omdat we al direct in ons eerste jaar in Frankrijk met onze nieuwe bezigheden aan de slag wilden. Wij natuurlijk naar de Kamer van Koophandel. Aldaar bleek dat we te vroeg (!) waren om ons in te schrijven. Net als bijv. France Telecom werken zij niet langer dan vier weken vooruit. Bovendien hadden ze een verblijfsvergunning nodig om ons in te schrijven......!!
Dit leek ons het moment bij uitstek om de boel maar even op zijn beloop te laten. Op 1 februari jl. waren we - per toeval - op het gemeentehuis in Le Chalard en hoorden daar dat onze voorlopige verblijfsvergunningen binnen waren. Nou, da's mooi! Bij nader inzien bleken deze geldig tot ...... 2 februari 2000. Alles dus direct weer retour in verband met een verlenging voor drie maanden en maar hopen dat dat geen 3 maanden duurt. We wachten dus gewoon weer vrolijk en rustig af.
Ondanks de eerdere voorbehouden loopt inmiddels de inschrijfprocedure bij de Kamer van Koophandel. Dit merken we aan de post die we ontvangen en firma's die ineens aan de deur staan. We zijn (bijna) geregistreerd en de regen van verplichtingen is begonnen. Ergens in de komende dagen ontvangen we vast ons officiële registratienummer.
De officiële start van ons bedrijf
(02-02-2000) Vandaag is de inschrijving van ons bedrijf bij de Kamer van Koophandel officieel van start gegaan. Een historische datum dus. Ons bedrijf gaat Le Petit Masvieux SARL heten, waarbij SARL staat voor Société a Responsibalite Limité. Oftewel een BV. Om het opstarten van deze procedurele aangelegenheid te bespoedigen, hebben we zelf de benodigde paperassen bij de notaris opgehaald en naar de Kamer van Koophandel in Limoges gebracht.
Het nieuwe jaar
(10-01-2000 ) De tweede week in het nieuwe jaar, de nieuwe eeuw, het nieuwe Millennium. Het is ons de afgelopen dagen al enige keren door het hoofd geschoten: "Dat we het mogen meemaken!". Gelukkig is weinig uitgekomen van alle infernale voorspellingen en is ook vrijwel niets terecht gekomen van de futuristische ideeën, die men de afgelopen tientallen jaren had als men aan het jaar 2000 dacht. De auto's rijden nog gewoon in plaats van te vliegen en we gaan niet naar Jupiter op vakantie maar gewoon lekker naar Frankrijk.
Hier ter plekke zijn inmiddels de restanten van het Millennniumfeest aan de kant. De wasmachine draait in alle rust iedere dag zijn rondjes. De huisjes en studios zijn terug gezakt in hun winterslaap. En de kamers zijn reeds 'aan de kant'.
Buiten krijgen de stapels openhaardhout langzaam aan een redelijk omvang. Het kampvuur heeft enige dagen onafgebroken gebrand om de dunne takken en ander onbruikbaar hout kwijt te raken. Als de regen van de afgelopen twee dagen het vuur niet heeft gedoofd (Zo ja, dan steken we het weer aan), gaan we vandaag weer vrolijk verder. Yoland leeft helemaal op. Zo heeft het noodweer toch ook weer zijn prettige kantjes ..... achteraf.
Hier ter plekke zijn inmiddels de restanten van het Millennniumfeest aan de kant. De wasmachine draait in alle rust iedere dag zijn rondjes. De huisjes en studios zijn terug gezakt in hun winterslaap. En de kamers zijn reeds 'aan de kant'.
Buiten krijgen de stapels openhaardhout langzaam aan een redelijk omvang. Het kampvuur heeft enige dagen onafgebroken gebrand om de dunne takken en ander onbruikbaar hout kwijt te raken. Als de regen van de afgelopen twee dagen het vuur niet heeft gedoofd (Zo ja, dan steken we het weer aan), gaan we vandaag weer vrolijk verder. Yoland leeft helemaal op. Zo heeft het noodweer toch ook weer zijn prettige kantjes ..... achteraf.
La Tempête
(07-01-2000) Zoals de Fransen hier zo mooi zeggen: "Het begin was niet zozeer goed. Het einde was slecht!" En daar hebben ze helemaal gelijk in. Terug blikkend op de dagen voorafgaand aan oud en nieuw, dan is daar weinig moois van te maken. Wij hebben geluk gehad en bovendien het geluk en genot van vele, ik zou bijna zeggen dappere, lieden die de omstandigheden of tenminste de naweeën ervan hebben getrotseerd om met ons het begin van onze Franse onderneming te vieren. Bij zoveel warmte was de open haard bijna overbodig.
Desalniettemin zien we nog dagelijks de schade aan de bomen op ons eigen terrein of bij anderen als we het domein even verlaten om wat boodschappen in te slaan. Er zijn stukken waarbij het net lijkt alsof niets is gebeurd en enige honderden meters verder lijkt weer alsof de wereld een poging heeft ondernomen om te vergaan. Wij zijn alweer sinds oudjaarsavond aangesloten op het elektriciteitsnet (en enige dagen later was er weer telefoon) maar er zijn nog zat huishoudens die deze basale luxes moeten missen.
De komende weken en maanden zal voor ons en onze buren langzaam het normale leven weer opgang komen. Het gegil van kettingzagen zal nog wel maanden gehoord worden en iedere ochtendnevel zou ook best wel eens het vuur van de buur man kunnen zijn die eindelijk van zijn dennenafval af wil.
Al met al mogen we niet klagen en was het in meerdere opzichten een bijzondere ervaring. Als het ons de komende week lukt om de aannemer te overtuigen van de prioriteit van ons dak, dan kunnen we in alle rust verder met het 'kort maken' van alle aanstaande openhaardhout en voortgaan met de voorbereidingen van ons eerste seizoen in deze nog steeds prachtige omgeving.
Desalniettemin zien we nog dagelijks de schade aan de bomen op ons eigen terrein of bij anderen als we het domein even verlaten om wat boodschappen in te slaan. Er zijn stukken waarbij het net lijkt alsof niets is gebeurd en enige honderden meters verder lijkt weer alsof de wereld een poging heeft ondernomen om te vergaan. Wij zijn alweer sinds oudjaarsavond aangesloten op het elektriciteitsnet (en enige dagen later was er weer telefoon) maar er zijn nog zat huishoudens die deze basale luxes moeten missen.
De komende weken en maanden zal voor ons en onze buren langzaam het normale leven weer opgang komen. Het gegil van kettingzagen zal nog wel maanden gehoord worden en iedere ochtendnevel zou ook best wel eens het vuur van de buur man kunnen zijn die eindelijk van zijn dennenafval af wil.
Al met al mogen we niet klagen en was het in meerdere opzichten een bijzondere ervaring. Als het ons de komende week lukt om de aannemer te overtuigen van de prioriteit van ons dak, dan kunnen we in alle rust verder met het 'kort maken' van alle aanstaande openhaardhout en voortgaan met de voorbereidingen van ons eerste seizoen in deze nog steeds prachtige omgeving.
Een schone lei
Kan het? Schoon schip maken? Poetsen gaat nog, maar opruimen..... Daar heb ik geen broertje aan dood, hoewel ik er eentje heb èn die gelukkig springlevend is, maar daar heb ik een hele familie aan dood en dan een ouderwets goed katholieke familie met een stuk of 15 kinderen, 75 kleinkinderen en een kwadratische getal in de achterhoede. Ik begin dus aan een soort monnikenklus maar dan met Herculesische of Heraklesische trekjes. Ik moet mn denken aan het uitmesten van de enorme runderstal van onze bio-industrieël avant la lettre, koning-boer Augias. De verleiding om een rivier het werk te laten doen, is aanwezig maar ik weet, dat ik daar direct spijt van zal hebben. Nee, ik wil, verafschuw, moet, weiger en zal hier alles, onderdeel voor onderdeel, wikken en wegen, meenemen of ter zijde schuiven. Volg me en blik met me terug, zie hoe ik bezig ben en laat je verrassen door of erger je aan mijn plannen, maar besef dat ik geen aansprakelijkheid draag voor de bevestiging, vraagtekens, lol, teleurstelling of verbazing waar je in het kielzog van mijn weergave tegenaan kunt knallen.Nu, nu gaat het beginnen, een kijkje in het leven als God in Frankrijk!!
Abonneren op:
Posts (Atom)