Het zijn inmiddels 10 jaar, die voorbij zijn geschreden sinds de overstap van Utrecht-centrum naar het platteland in het zuiden van de Haute Vienne. Tien jaar, die meer dan een wereld van verschil maken. De oude actualiteiten (Ja, kan niet, weet het, maar toch) en de barometer van mijn privéleven zal ik in de navolgende berichten stap voor stap langs de lijn van de publiciteit leggen, maar één ding is duidelijk. Waar ik nu sta had ik me nooit bedacht èn zeker nooit willen bedenken.
Het is inmiddels bijna drie jaar na de grote crash in mijn leven en ik heb zo links en rechts wat verloren gedachte draden opnieuw weten op te pakken. Het terrein oogt weer netjes dank mijn motivatie en het werk van Adam, een Brits straatjochie, dat de Londense ondergang is ontlopen door de strijd aan te binden met de weelderig groeiend en bloeiende natuur in de Limousin.
De volgende stap zijn de gebouwen. D'r zijn er genoeg van op dit paradijslijke stukje aarde en weet je, ik zou dat graag zo houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten