(22-04-2000) Na de laatste hand komen natuurlijk de eerste gasten. Alles was er klaar voor, alleen het weer hadden we blijkbaar niet voldoende opgepoetst. De club, die erna kwam, trof het beduidend beter. In Nederland werd de verjaardag van de Koningin gevierd en hier liep, zat, lag en fietste men beschenen door een aardig zonnetje. De eerste duik in het meer werd nog eens dunnetjes overgedaan. Het water was al redelijk op temperatuur maar nu was het echt lekker.
Het merendeel van de mensen kwam per auto, maar ze arriveerden ook per trein en wij hadden afgesproken ze rond het middaguur op te halen in Limoges. Hun huisje was schoon en de koelkast naar wens gevuld. De hangmat werd gespreid en wij hadden er geen kind meer aan.
De volgende gasten kwamen veel sneller dan verwacht, daar zij ervoor hadden gekozen om de afstand Nederland - Le Petit Masvieux in twee dagen af te leggen. Gelukkig was alles klaar en waren ook zij zeer tevreden met wat ze aantroffen (huisje, omgeving, etc.). In de loop van de dag kwamen ook de anderen aan. Ieder met hun eigen reisverhalen maar allemaal met goed humeur en lekkere trek. ‘s Avonds zat de eetzaal aardig vol en liep Yoland af en aan terwijl ik in de keuken aan de slag was. Gelukkig bleek het goed mogelijk om samen met onze gasten de maaltijd te gebruiken en hebben we dat in de daarop volgende dagen nog een aantal keren herhaald.
Een week later begon wat een ritueel lijkt het gaan worden: Het uitzwaaien van de gasten!. In zoverre het gras en/of graan het toestaat ‘zwaaien we de mensen het terrein af’ tot ze ruim halverwege de glooiende toegangsweg uit het zicht verdwijnen, een langzaam weg trekkende stofwolk achterlatend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten