Aanleidingen kunnen klein, maar daarom niet minder dwingend zijn. De aanleiding voor deze pennevrucht was passend genoeg een vulpen of meer de kick die deze veredelde kroontjespen mensen kan geven. Je kunt ze in alle soorten, merken, maten en vooral prijscategorieën krijgen, nou ja kopen dan. Eén ding is zeker, ze zullen nog generaties meegaan, want wie schrijft nog met zo'n ding?
Ik zie het niet bij auto's, niet bij horloges, niet bij sieraden, niet bij kunst en dus ook niet bij pennen. Ik heb oog voor vakmanschap, ik kan iets kunstig vinden, maar waarom is een Swatch minder dan en Jaeger-LeCoultre? Nee, dat is de verkeerde vraag .... Wat is de meerwaarde van een tonnenkostend polsklokje boven die van een uitstekend werkend horloge van een paar tientjes??
Maar ik wilde niet naar de discussie over ambachtswaarde, vakmanschap en de waarde van materialen. Ik heb me nav de opmerkingen over hoe gek mensen van mooie en vaak dure dingen kunnen worden afgevraagd wat voor mij waarde heeft en kwam tot een conclusie die me verbaasde. Ik moet het al jaren weten, maar het benoemen van het onuitgesprokene laat je pas de strekking van je voorkeuren beseffen.
Ik weet al jaren, dat ik dingen uitzoek obv de volgorde functionaliteit, degelijkheid en daarna pas vormgeving. Als iets me bevalt wil ik er vooral lang mee doen en als het dan ook nog leuk uitziet is dat meegenomen. Maar mijn instelling blijkt nog verder te reiken. De waarde, die ik in mijn leven aan iets hecht, heeft te maken met iets wat ik doe en niet met iets wat ik heb. Ik heb een mooie auto maar wat belangrijk is voor mij, is dat ik me op de door mij gewenste manier kan verplaatsen: snel, comfortabel en veilig. Daarnaast ben ik erg te spreken over de kleur .... de rest is vervangbaar.
Als je deze gedachte doortrekt naar alle uithoeken van mijn bestaan, dan is 'kunnen doen' belangrijker dan 'dingen hebben', de bezigheid belangrijker dan het resultaat, dan gaan functionaliteit en praktisch nut voor schoonheid en vormgeving. Het enige terrein waarop deze vergelijking geen stand houdt zijn de beelden, de momenten waarop je iets vast legt als foto. Dan verdwijnt ieder functionaliteit en treedt vorm, schoonheid en perfectie onherroepelijk op de voorgrond. Een welhaast onmogelijk streven omdat je eigen waarneming zelden overeenkomt met het instrumentaal vastgelegde beeld .... Maar zolang als je de bedoeling niet weet, je dus kijkt naar werk van anderen kunnen foto's, alleen foto's op dit terrein de juiste snaren raken.
Natuurlijk is 'kunnen doen' belangrijker dan 'dingen hebben'. Het zou wel heel oppervlakkig zijn als je alleen maar kickt op 'dingen'.
BeantwoordenVerwijderenMaar gezien je opmerking 'Wat is de meerwaarde van een tonnenkostend polsklokje boven die van een uitstekend werkend horloge van een paar tientjes??' wil ik eraan toevoegen dat dingen niet speciaal duur hoeven te zijn om ze mooi te vinden.
Een vulpen is wat mij betreft mooi om de inkt die van glanzend naar mat opdroogt na het schrijven... het beetje schurende geluid van het kroontje over het papier... de geur van de inkt... en ik schrijf er mooier mee (en ja, ik schrijf er nog steeds mee als ik niet aan het typen ben). Het is het gevoel wat het me geeft... alles bij elkaar...
En dat is eigenlijk met geen pen te beschrijven.... *grinnik*....
Of dat nou zo "natuurlijk" is ... ik denk het niet, als ik zo om me heen kijk. Maar daar ging het ook niet om.
BeantwoordenVerwijderenAls ik het goed begrijp, ben jij een tevreden mens met een ouderwetse, krassende kroontjespen, een potje inkt en een vel, ongetwijfeld handgeschept papier ... Waarom die vulpen dan?? Waarom dan die opgewonden kirrende reactie bij de aanblik van een set vulpennen??
Zucht.... je wil het niet begrijpen of je kan het niet begrijpen... en het behoeft ook geen verdere uitleg. Daarom zijn mensen gelukkig allemaal anders.
BeantwoordenVerwijderenEn op dat 'opgewonden kirrende' ga ik niet in, want je probeert me alleen maar op de kast te jagen :-P
Dat zal het zijn. Pppffff, gelukkig maar.
BeantwoordenVerwijderen