(07-05-2001) De laatste stofwolken van de verkiezingen zijn neergedaald, de scheidslijnen uit de verkiezingsperiode hebben aan scherpte verloren en de dorpsdrukte is geluwd tot op het niveau van z'n dagelijkse routines. De nieuwe burgemeester loopt naar zijn werk, de kroeg is open maar leeg, af en toe stop een bus vol met oudjes voor het restaurant -Fransen noemen dat mensen van de 3e leeftijd- en links en rechts wordt op de laatste daken de stormschade van weleer hersteld.
De nieuwe burgemeester heeft als een van de eerste activiteiten het gemeentehuis weer op zaterdagochtend opengesteld. Het plakstripje met ‘vendredi' bedekt echter nog het woord ‘samedi' en herinnert daarmee aan de afgelopen zes jaar of misschien wel langer. Het streven van de nieuwe ploeg is het bestuur transparanter, opener te maken en dichterbij de direct betrokkenen, dus de dorpelingen te brengen.
In de tweede verkiezingsronde is het de oude garde gelukt om nog een representant in het gemeentebestuur gepiloteerd te krijgen. Dat betekent dus nog een ‘oude vinger' in de pap en bij de stemmingen zeer waarschijnlijk steeds van die beslissingen met tien stemmen voor en één tegen of één onthouding. Ze -alsof het een duidelijk omlijnd club zou zijn, wat wij betwijfelen- kunnen niets meer tegen houden, maar betrekken wel hun informatie uit de eerste hand.
De eerste officiële daad van de nieuwe club naar het dorp toe was het organiseren van een ‘borrel' om elkaar beter te leren kennen, de oude verkiezingswonden te helen, etc. Wij hadden die dag hard gewerkt en waren best moe, maar besloten toch om even onze toet te laten zien. Wij horen er tenslotte bij en wat is makkelijker om iedereen te leren kennen -al is het maar van gezicht- als een heuse borrel. Het begon al om een uur of zes en op de een of andere manier had Yoland bedacht dat het dus tegen achten afgelopen zou zijn. Zij zag zich die avond al enigszins aangeschoten maar vooral lekker vroeg het bed in rollen. Maar daar had ze toch buiten het Franse ‘borrel'-principe gerekend.
Tegen achten was het grootste deel van de mensen -maar lang geen 240 personen- pas aanwezig. Het aperitief werd nog steeds geschonken, maar in een hoek van de zaal werden de vaatjes wijn reeds aangeslagen en een tafel klaar gemaakt voor de maaltijd die later op de avond zou volgen. Verder stond er een heuse muziekinstallatie met DJ erbij, zodat ook de beentjes waarschijnlijk van de vloer zouden gaan. Tijdens wat gesprekken links en rechts bleken de leden van het nieuwe gemeentebestuur die hele avond uit eigen zak te betalen. Het was niet de bedoeling om de gemeentekas met deze initiatieven te belasten.
Wij hebben die avond niet de kleine uurtjes gehaald. Het feest zou doorgaan tot de laatste naar huis ging en wij weten van Franse bruiloften wat dat betekent: 5, 6 of zeven uur in de ochtend. Zover hebben wij het niet laten komen. Tegen elven, de muziek was net begonnen, zijn we huiswaarts gekeerd, een beetje aangeschoten, lekker gegeten, weer wat mensen leren kennen, mensen de gelegenheid geboden om ons te vragen wie wij waren en natuurlijk waren we gewaarschuwd voor de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten