Het staat een beetje verdwaald en totaal verstoft tussen de houten kisten met Bordeauxwijnen uit de afgelopen 20 jaar. Het zou je nauwelijks opvallen, als je de kelder in loopt en ik loop er dan ook normaal gesproken langs. Maar vanavond had ik zin ik iets sterkers en dat 'íets' heb ik in ruime mate, zowel qua percentage alcohol als hoeveelheid in liters. Dus ...
"Marc-restanten van vakanties uit de jaren voor het vertrek naar Frankrijk .... Twee-en-een-halve liter Jonge Jenever van het afscheidsfeest in Utrecht en inmiddels ruim 12 jaar oud .... Uddler Schnaps en natuurlijk bergen pruimendestilaat uit Slovenië in steriliserende percentages .... Het zijn haast gebottelde herinneringen. Herinneringen, die alleen mij nog bekend zijn .... dat is pas armoe, armoe waar je bovendien weinig invloed op hebt.
Een perfecte avond om me een stevig stuk in mijn kraag te drinken, maar ik zal het niet doen. Er staat een over-sized borrel voor mijn neus. Een Marc uit de Provence. Die ga ik in alle rust legen en dan is het gedaan voor vandaag.
Bonamassa is de juiste muziek op dit moment. Die hese, verlangende stem .... het opgekropte onvermogen .... het reiken naar wat aan de andere kant van de grens ligt .... die dwingende drum .... de huilende gitaar."
Het had zo op Twitter gekund, maar ik ga het niet in brokken van 140 tekens opsplitsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten