(21-22/10/2008) Rustig wakker geworden, opgestaan, koffie gedronken in Orloff, een beetje door de krant gebladerd en toen richting Gansstraat. Eerst binnengelopen bij het tuincentrum verderop, een paar potchrysanten (paars, licht en donker naar het rode neigend) gekocht en iets om te vegen. De laag bladeren op het graf stoorde me van de week enorm. De potten deels ingegraven met mijn handen, het ‘heksenbezempje’ erbij gelegd en een beetje verloren naar het enigszins opgefleurde graf zitten, staan en lopen staren. Ik wist en weet het allemaal niet meer, nog steeds niet. Ondanks de wetenschap dat de kans verwaarloosbaar is, dat we nu nog bij elkaar waren geweest als Yoland niet was gestorven, is haar onherroepelijk verdwijnen uit dit leven iets waar ik heel slecht mee overweg kan. Boem, weg, afgelopen. Het voelt nog steeds als een klein kind, dat hoopt, dat het heeft gedroomd, dat iets onherstelbaar is beschadigd, maar voelt dat het toch echt werkelijkheid is en vreest voor de gevolgen…..
Verdwaasd of gewoon rustig, ik weet niet precies in welke toestand ik ben teruggelopen maar in elk geval geen heftige emoties, geen ongecontroleerde reacties van welke soort dan ook. Gisteren een afspraak gemaakt voor een lunch in de Poort om een uur. Dat ik niet alleen kwam was wennen en hoewel het gaande de lunch beter ging was ook het afscheid weer zoeken en onwenning. Ik snap het wel. Zo pats iemand anders voor je neus is schrikken, maar ik zou het niet doen als ik niet het idee had dat het goed zat.
De rest van de middag door de winkels gestruind, wat kleren gekocht, een paar boeken en aan het eind van de middag in De Zaak belandt. Dus weer kennismaken, nog wat nagekletst over het transport van de spullen naar Nederland waar P. had meegeholpen en de avond afgesloten in Sardegna. Nog steeds goed eten. De bediening irriteerde.
De volgende dag het laatste ontbijt in Utrecht bij Orloff, nog een rondje door de stad. We hadden de tijd. Verder dan Parijs hoefden we vandaag niet. Terug in het hotel in alle rust de koffers gepakt, rekening betaald, koffers laten inladen, afscheid genomen (receptioniste, portier) en weg richting Parijs. Niet ver voor Parijs het stuur afgestaan en in de oude hoedanigheid van kaartlezer de borden gevolgd naar Euro-Disney.
We zaten in het Disneyland-hotel zelf, iets tussen een poppenhuis en een suikertaart maar dan XXL. Zuurstokroze aan de buitenkant, gigantisch groot van binnen, personeel in kostuums, een enorme berg aan informatie bij binnenkomst en een enigszins tegenvallende kamer, een beetje teveel "S". Auto werd geparkeerd. Koffers werden naar de kamer gebracht. Wij hebben ons wat opgefrist en zijn als twee kleine kinderen nieuwsgierig het park ingelopen voor de eerste indruk van Disneyland in Europa. Een rondje met een Mississipi-damper, een spookhuis, een hot-dog, een korte blik in het avonturendeel waar het afsluiten al was begonnen, door naar het sprookjesdeel, wat rondjes op de karoussel met paarden gedraaid en langzaam aan weer terug naar het hotel.
Die avond onszelf een beetje opgedrikt en richting het enige echte restaurant gegaan. Zonder reservering was het wachten en dat hebben we in de bar gedaan, nippend aan een glas champagne-rosé. Het eten was goedverzorgd en niet onaardig. Het personeel had er alleen genoeg van, bleef vriendelijk maar was drukdoende de boel op te ruimen en af te sluiten, terwijl de keuken volgens mij tot half elf open was. Na het eten weer richting de bar en daar van een Irish coffee genoten en van elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten