(28/03/2008) Zo, bijna aan het eind van de maaltijd, het moment waarop het gesprek, dat door de culinaire traktaties werd onderbroken, wordt voortgezet.. Het is stil!. Niemand die iets zegt, niemand die iets vraagt, behalve de ober die het bord wil meenemen. Geen gesprek, geen gedachtenuitwisseling, zelfs niet de zoveelste woordenstrijd. Een allesbedekkende stilte. Het leven is behalve angstiger, vooral stiller geworden. Een stilte die enkel wordt doorbroken, als ik antwoord geef op een zelfgestelde vraag.
Geen ergernis meer, geen taalkundige steekpartijen, gewoon niks. Het is stil. Stil. Mijn sparringspartner is niet meer. Ik sta wat in het luchtledige te meppen, sla iets tegen een muur en mag ook voor het kaatsen zorgen: De reactie op mijn eigen actie! Het is als schaken met jezelf, niet dat ik daar zoveel verstand van heb. Het is meer: ik ping èn ik pong!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten