(12-08-2000) De directe omgeving van het grote huis allang verlaten vertoeven de beestjes voornamelijk in en om het schurencomplex. Diverse oude lappen links en rechts doen dienst als rustplaatsen en de bergen hout en bladeren zijn ideaal om in weg te kruipen en op muizenavontuur te gaan. Al weken lang zitten ze ‘s nachts niet meer in hun hok en is het iedere ochtend weer afwachten uit welke hoek van het terrein ze nu naar ons toe komen. Nou ja, naar ons ..... het is meer de voerbak die ze aantrekt.
Gisterochtend was het dan zover. In plaats van 2 katjes verscheen er maar 1 (!) aan de ontbijttafel. Een rondje langs de bekende slaap- en stoeiplaatsen leverde niets op. Het zeurende gemiau van Caillou leek erop te duiden dat hij al wat langer alleen was. Enige tijd later bleek Bijou meegelopen te zijn met gasten richting de kleine huisjes. Een grote afstand voor zo'n klein maar duidelijk avontuurlijk katje.
Of het die ochtend aan de honden gelegen heeft, die momenteel in huisje 2 verblijven, of puur ballorigheid is geweest, toen ik naar haar opzoek ging, omdat ik zo mijn twijfels had over het terugvinden van de weg, hoorde ik haar wel piepen maar zag haar niet. Na meerdere malen geroepen te hebben in een poging om haar gepiep te lokaliseren, bleek het geluid van boven te komen. Mevrouw zat in de boom en dat zo'n 10 - 12 meter boven de grond, heel zielig in een v-vormige vertakking.
Nu schijnt een kat altijd weer naar beneden te komen, of zoals de brandweer het formuleerde, toen Yoland ze belde: "Mevrouw, heeft U al eens het skelet van een kat in de boom zien hangen?". Desondanks toch gekozen voor het naar beneden halen van het piepende beestje. Niet in de laatste plaats omdat kattenskeletten misschien dan wel niet in de boom hangen maar volgens ons er best onder kunnen liggen.
Makkelijk was het niet. Het diertje had de eerste 5 - 6 meter onder zich geen enkele tak en onze ladders zijn niet lang genoeg om een afstand van zo'n meter of 10 te overbruggen. Uiteindelijk bleek een emmer aan een ruim vier meter lange lat net voldoende om -vanuit de boom- de kat de weg naar beneden te vergemakkelijken zonder dat ze nu echt in de emmer wilde. Eenmaal beneden duurde het even voordat ze haar klauwtjes uit het vel van mijn armen wilde halen. Terug bij het grote huis deed de dame alsof niets bijzonders was voorgevallen en zocht haar slaapplekje op in de schuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten