Waan en werkelijkheid

(13/02/2008) Ik mis iets in mijn aantekeningen. Het is de hele tijd voornamelijk een simpele weergave van wat allemaal gebeurt of gebeurd is. Ik wil meer. Ik wil iets kwijt over wat er allemaal in mij hoofd speelt en daarbij niet steeds met handen en voeten gebonden zijn aan de naakte realiteit. Wat heeft het overlijden van Yoland nu allemaal bij mij teweeg gebracht? Het idee dat ze er niet meer is, dringt nog steeds niet tot me door. Desondanks besef ik terdege dat Yoland overleden is, dat haar lichaam ligt weg te rotten op 2,5 meter diepte op Soestbergen in Utrecht. En toch, toch wil het d’r bij mij niet in dat Yoland echt weg is. Ik zou werkelijk niet verbaasd zijn als ze hier in het Hotel Brabant in Breda ineens de bar zou binnenlopen, mij zou omhelzen, zoenen, een drankje bestellen en wij aansluitend een tafeltje zouden uitzoeken om te dineren. Het kan helemaal niet dat dit niet meer kan!!!