Vakantie in eigen land

(07-10-2000) September voorbij, de laatste gasten vertrokken, de tijd aan ons. We hadden enige weken geleden al bedacht dat een weekje er tussenuit wel op z'n plek zou zijn na ons eerste seizoen. De richting was duidelijk: verder zuidelijk. We zouden voor het vertrek alleen nog moeten kiezen tussen oost (Middellandse zee) of west (Bordeaux en zo). Het werd oost, direction: Narbonne.

 Na de laatste gasten, wat opruimen en regelen van ons vertrek konden we maandag weg. Slingerend (met de weg mee!, zelfs na de lunch) ging het zuidoostwaarts door de Corrèze. Je bent je terrein nauwelijks af of het landschap verandert, de bouw van de huizen verschilt en de menukaart vertoont andere specialiteiten. Onwillekeurig kijken we nog steeds naar mooie optrekjes, ensembles van gebouwen, mooi gelegen in het landschap en gezegend met iets krachtigs. Toch zijn we absoluut niet opzoek naar iets nieuws. Het zal wel een tic zijn, die we al hebben opgelopen tijdens de zoektocht naar Le petit Masvieux.

 Na overnachtingen in Beaulieu sur Dordogne (Corrèze), Réalmont (Tarn), St. Pons-de Thomières (Hérault) zijn we in Narbonne-Plage (Aude) terecht gekomen. Het was winderig weer met een enigzins versluierde zon. De Duitsers verlieten de hotels langs het strand opzoek naar vertier in de stad. Wij kwamen niet speciaal voor de zon en hebben genoten van de wandeling over de boulevard.

 Aan tafel tijdens de lunch hadden we het voor de zoveelste keer die dagen erover dat dit toch niet de vakantie was zoals we die gewend waren. In Frankrijk op vakantie is anders als je er leeft. We waren niet super gestresst bij ons vertrek. We waren ons werk ook niet spuug zat. Geen eerste woorden Frans na maanden van onthouding. Ook het effect van die eerste pastis was weg, want die nuttigen we tegenwoordig wel vaker. Hetzelfde met de enorme ruimte om je heen na een jaartje ploeteren in de randstad. Het effect is anders als je die ruimte al het hele jaar hebt mogen genieten. Dit soort overpeinzingen hadden een lichtelijk vervreemdende werking. Iets van "Wat doen we hier?". Die middag hebben we de afstand, die we in 3½ dag zuidoostwaarts hadden afgelegd, teruggereden in iets van 6 uur tijd. Ons leven hier in Frankrijk is met vele extra's verrijkt, maar we hebben duidelijk ook iets verloren: Frankrijk als vakantieland.