(14/07/2008) De rust is morgen voorbij. Nou zou het prettig zijn als ik me daar klaar voor zou voelen, maar dat is alles behalve het geval. Het onbestemde in mijn hoofd en lijf blijft overheersen. Heb niks wat ik joepie-joepie eens lekker zou willen gaan doen. Ja, d’r is een hoop wat moet en wat ook wel zal gebeuren, maar de lol ervan, de overtuiging om het te doen is ver te zoeken. Nu moet ik mezelf natuurlijk niet de put in lullen, want dan kan ik het helemaal schudden. Dus toch maar iets van een schema, dagritme bedenken en me daar zoveel mogelijk aan proberen te houden. Ik dacht aan de ochtend voor het schoonmaakwerk in huis en huisjes, de middag voor het gras en ander terreinwerk en dan de avond voor de klussen à la het dak van de hangar en natuurlijk de ontspanning. De rest als de tuin(tjes), tractor, onderhoud apparatuur etc. moet maar als er tijd overschiet bij de rest of de zin ontbreekt om met andere dingen bezig te zijn.
Morgen in elk geval boodschappen doen, maar bijvoorbeeld eerst de koelkasten schoonmaken, die zijn nu bijna helemaal leeg. Het zou zonde zijn dit moment voorbij te laten gaan. Verder gewoon mijn spullen opruimen en eventueel naar de Metro. ’s Middags dan de velden rondom het huis maaien, maar vooral toch ook het overbodige gras bijeen harken en morgenavond dan maar gewoon een begin maken met het dak van de hangaar. Als ik d’r niet mee begin ligt het d’r over een jaar nog zo bij!!
Hoe doen mensen dat als ze zich in een situatie als deze “op hun werk storten”? Het idee alleen al maakt me weinig enthousiast. Een jaar de boel de boel laten totdat je merkt dat er weer behoefte ontstaat om dingen te doen, dat lijkt me wel wat, maar dat kan hier werkelijk niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten