De laatste zonnestralen strelen de vurig rode stenen van de stad, de indrukken dansen lichtvoetig over de kades van de Garonne en de avond vlijt zich in de straten en op de pleinen in afwachting van de nacht. Het verleden stroomt voorbij, puilt uit vuilnisbakken en vult de goot. De herinneringen verschijnen aarzelend onder dekking van de nacht, kloppen voorzichtig aan, vragen toestemming maar verdwijnen schielijk als je hun kant op kijkt.
Het zijn bescheiden, onzekere herinneringen. Geen opdringerige of zelfs pijnlijke flarden van het verleden maar tere momenten met onbekende kwetsuren. Het is een geknakt en verward gedeelte van de verleden tijd, dat haar geheimen wil bewaren, mijn vragen niet beantwoordt, mij de toegang ontzegt om op te ruimen, de sleutel weigert om af te sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten