Saai, hè?!

 We doen d'r nog eentje op de valreep van deze maand. Een stukje tekst, een terugblik op wederom een maand van hoop, ergernis, teleurstelling, duikelingen, inzet, moeite, opkrabbelen, vastzitten, verveling en meer van die terugkerende treurnis die, als je niet oplet, de mooie momenten aan je zicht onttrekt.

 Voor de kleine club regelmatige lezers kan het op momenten als deze niet anders dan irriteren. "Daar gaat ie weer, met z'n gezeur." Er is echter één groot verschil tussen de lezers en de schrijver. Op momenten, dat ze het zat zijn, kunnen ze beiden stoppen met hun activiteit. Zo'n stop bespaart de lezer het gezeur maar de schrijver niet z'n leven!!

 Alleen schrijven als het goed gaat, verveelt net zo hard als enkel de pen oppakken als je weer eens kniediep in de stront staat. Gesteld dat de permanente afwisseling tussen beide uitersten je leven uitmaakt, zoals dat bij mij het geval is en de afgelopen dagen weer ten overvloede is gebleken.

 Ik hoop voor de lezer maar vooral voor mezelf, dat ergens binnen die zo intens verlangde overzichtelijk nabije toekomst een nieuwe eigenaar voor deze plek gevonden wordt en ik mijn ergernissen constructief kan gebruiken in de opbouw van de nieuwe plek en het nieuwe leven. Ik ga kaarsjes branden, rozekransen bidden, het Universum de ruimte geven, God, Allah en hun concurrenten de hemel in prijzen en klavertjes vier telen.