Knisperend geknetter op de achtergrond -hoewel het voor me gebeurd- van gretige en gulzige vlammen, die zich te goed aan de houtblokken in de kachel. Zelf gezeten in een Bouvries relikwie, slaapzak, gegarandeerd tot -5, over mijn benen, Laptop op mijn schoot en mijn hoofd in de wolken. Zo werk ik mijn dagelijks gebrek aan belevenissen met veel gevoel voor detail bij. Vandaag wil dat niet zo vlotten, wat geen uitzondering maar eerder regel is. Van niets iets maken is een kunst die moeite kost en moeite is iets dat ergens vandaan moet komen en zelden uit het niets opbloeit.
Mijn gedachten maken van de gelegenheid gebruik om er tussenuit te glippen en zich niet zozeer met minder aardse maar dan toch met duidelijk lossere onderwerpen bezig te houden. De laatste tijd gebeurt het vaker dat op die manier de inrichting van de toekomstige plek zich onaangemeld tussen mijn oren nesteld. Zowel het patroon van de toekomstige tegelvloer in de keuken als het ontwerp voor een modulaire boekenkast (iets voor IKEA?), de tegels van de badkamer of de opzet van een natuurstenen muur rondom de moestuin strijden dan om mijn gedachtenenergie.
Zou het een reden hebben dat ineens ideeën om mijn aandacht vragen? Is ergens het licht op groen gezet? Is tussen al de onthullingen van Wikileaks ergens een regel gewijd geweest aan mijn toekomst? Dat ie bestaat, bijvoorbeeld? Ongetwijfeld een krabbel in de zijlijn, iets wat oog als een achteloze opmerking, voor ieder ander volstrekt irrelevant maar voor mij van levensbelang? Het maakt me niet uit. Desnoods staat het in de bijbel of zit het verborgen in de kwatrijnen van Nostradamus. Als het maar gebeurt. Als het maar gebeurt in 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten