(23/02/2008) Rustige namiddag gehad. De hulp is op een gegeven ogenblik naar binnen gegaan om Rugby te kijken en nam de honden mee. Dus: Rust, Ruimte En nergens op te hoeven letten. Heerlijk met de handen in de grond en in alle rust door gewerkt tot de zon achter de schuur verdween en het koud werd.
Al werkend zweven mijn gedachten door de laatste jaren. Het besef dat Yoland nooit meer zal kunnen meegenieten van wat ons leven was, moest zijn, had kunnen worden, is pijnlijk duidelijk aanwezig. Eén jaar, slechts één jaar verschil en de wereld, mijn wereld is totaal veranderd. Waarom ga ik nog door? Wat is mijn doel? Wat stel ik me van de komende jaren voor??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten