Loop alweer een paar dagen met mijn ziel onder de arm. Het duurde even eer ik de aard van deze weinig aantrekkelijke sleeppartij begreep. Een inzicht dat me helaas geen bevrijding schonk. Er moet weer gehakt worden, desnoods met de botte bijl.
Ik schuif het al maanden nonchalant voor me uit, laat in alle rust mijn neus bloeden en ontken iedere betrokkenheid. Oefening baart kunst en zo ging mij deze ingewikkeldere versie van struisvogel's liefste bezigheid inmiddels goed af. Aangezien echter niemand behalve ik van het in stand houden van deze illusie op de hoogte was en ik er alles aan heb gedaan om het ook voor mezelf weg te moffelen, kon het niet anders dan dat de werkelijk eens op mijn deur zou kloppen. Hetgeen in de eerste dagen van dit nieuwe jaar is geschied.
Een aanvraag voor maart en een aanvraag voor juli. Het nieuwe seizoen! Wil ik nog? Kan ik me nog een keer opladen? Moet ik me dat gewurg met mezelf nog een keer aandoen?
De vragen dansen als een stel hyena's om me heen en gunnen me al dagen niet de gewenst rust om te doen wat ik zou willen doen. Willen doen ipv moeten doen .... that's the question.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten