De mist trekt op. Mijn bestaan krijgt weer scherp gelijnde contouren. De naschokken verminderen gestaag in intensiteit en dijen uit als de kringen in het water nadat de steen onder het oppervlak is verdwenen. Een weekeinde feest. Je moet het tenslotte allemaal positief bezien, niet dan?
Ik zal mijn gretigheid een tandje lager schakelen en me nog een paar weken -indien nodig- gunnen om terug te geraken op het pad waar ik vorige week even aan heb mogen snuffelen. De richting is helder, het doel duidelijk maar de aard van de processie is niet veranderd: 3 vooruit, 2 terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten