Diversifiëren

 Ja, misschien wel een idee om mijn variaties over meer thema's te verdelen. Euhhhh, tja wat voor zijstraten van mijn bestaan zouden daar voor in aanmerking komen? De boeken die ik lees? De maaltijden die ik kook? De klussen die ik ontloop? Ik voel geen spontaan enthousiasme in me opwellen.

 Misschien iets met de kleine dingen door de dag heen? Een soort huiswerk ter registratie van de leuke(re) momenten van de dag, die er iedere dag (volgens mij, denk ik, geloof ik) wel zijn? In feite is het niks nieuws, maar zit het nu verweven in het heden. Het enthousiasme van de honden, de ondeugd van de katten, de onzin op het internet of gewoon in de echte wereld, het groeien & bloeien om me heen en de momenten dat ik op oorspronkelijke wijze tegen deze prachtplek aan kan kijken. Laat ik ze benoemen, die momenten, om te voorkomen dat ze ondergaan in de overheersing van de dagelijkse routines. Zoiets zou geen kwaad kunnen, want dit duurt allemaal veel langer dan mij lief is maar ook langer dan ik had ingeschat.

 Nadat ik dit voorjaar de winter van me had afgeschud, bloeide er iets van hoop, dat het waarschijnlijk wel de laatste winter op deze plek zou zijn geweest. Een stimulerende illusie en een waardevol vehikel waarop ik richting de zomer ben gekoerst. Dat Griekenland dan roet in het eten weet te gooien, zal dat land op een levenslange boycot van mijn kant komen te staan. Weg met de ouzo, feta, retsina en die culturele baggerbende. En Ierland kan er achteraan met z'n gedateerde wolkleding en het saai-groene platteland. Maar om nou ook Italië, Portugal, Spanje uit mijn leven te verbannen gaat me iets tè ver. Dus, toch maar weer een winter en nu aub voorlopig geen economische sores zodat die rijkelijk gevulde portemonnee's eindelijk uit die achterzakken worden getrokken en geleegd ipv als kussen te fungeren.

 Weer een winter dus en als de tekenen van de natuur ons niet bedriegen kunnen de schaatsen snel uit het vet. Tenminste volgens de notenbomen, die doorbuigen onder het gewicht van de notenvracht. De eiken houden zich wat op de vlakte en bij de kastanjes zit het meer in de omvang van de vrucht en die zit nog steeds verborgen achter de stekels. Sneeuw, ijs, houtkachel, boeken, de hele beestenbende bij elkaar en ongegeneerd laat opstaan 'omdat het anders te donker om te lopen is'. Nu nog een pakkend naampje.