Heftig

(12/09/2008)  Die ochtend na aankomst thuis op de Pc aan de slag gegaan en ergens in de tijd tussen aankomst en zeg 14.00 overviel me een compleet gedesoriënteerd gevoel. Toch werkelijk geen speciale reden voor aanwezig. Behalve wat zitten klooien achter de Pc toch niks bijzonders gedaan. Eerst gezorgd dat er weer wat geld op de Franse privé-rekening staat en toen wat lopen kijken naar een hotel in Parijs en aansluitend de mogelijkheden in EuroDisney. Allemaal leuke zaken, prettige vooruitzichten. Voel me ook niet echt beroerd, maar ben helemaal week, moe, de tank is even leeg. Na een glas of vier op mijn haast nuchter gesteld ben ik om drie uur naar boven gegaan. Zowaar het lef voor een gewoon middagdutje. Geslapen als een os tot half zes en nu, een uurtje later aan de koffie.

 Het is er niet op vooruitgegaan. Ik voel me labiel, draaierig in mijn hoofd, heb loodzware armen, pijnlijke spieren in mijn linker lichaamshelft (weinig verwonderlijk!!) maar ik voel me blij en gelukkig. Is het me een beetje teveel emotioneel?? Natuurlijk slaat mijn hoofd weer op hol mbt het hart, de dood, pijn doen van iemand die me veel betekent en ga zo maar door. De aanzet tot een paniekaanval ligt op de loer. Rustig aan, dit is helemaal nergens voor nodig, Kaspar! Ontspannen, je niet laten verleiden tot een ritje in de achtbaan van zelfbedrog. Laten gaaaaaan, zeggen ze dan ... Amehoela!!

 Hoe nu te kalmeren zonder extra dosis medicijnen? Ademhalingsoefeningen? Ontspanningsoefeningen? Stukje gaan rijden? Tekenen? Schrijven? Iets doen, iets maken? Lopen?  Met mijn angsten communiceren ......, ahum?

 Eens kijken of het visualiseren van een aangename en rustige omgeving wil werken met Elvis op de achtergrond. Het moet een warme, uitnodigende entourage zijn die me op m’n gemak stelt. Warme kleuren (geel, oker, rood maar niet te fel), warme aankleding (kleden, gordijnen, rustige achtergrondsmuziek, kunst om bij weg te dromen) maar ook grote ramen voor veel daglicht en met een prachtig kilometers ver reikend uitzicht …….