Maandagochtend in alle vroegte weer vertrokken uit het "hartje van het land". Na een goed uur ochtendduisternis begon in het oosten de zon te gloren. Alle tekenen wezen in de richting van een mooie dag onderweg. Mijn eerste stop in de welbekende Bijbelse sferen van vanderValk en met een enthousiaste ochtendzon op mijn linkerwang door naar de Lichtstad. Het leek haast alsof voor mij werd gereden. Het ging vanzelf en kostte geen moeite.
Na Parijs besefte ik, dat het in Frankrijk geen normale maandag was. Ik miste de drukte van vrachtwagens en op de parkeerplaatsen van de wegrestaurants was het een drukte van jewelste met veel gillende kids. De Heiligen en de Doden ..... een lang weekeinde dus en men doorkruist Frankrijk voor het zoveelste verplichte familiebezoek. Mijn hoofd stond naar heel andere zaken. Meer iets met engelen, jubelen en intens genieten en ik voelde me dan ook meer in dan onder de prachtig blauwe luchten met haast oogverblindend witte wolkcreaties.
Na een start in frisse heldere herfstsferen, een middag met alle allures van een prachtige nazomer heb ik na aankomst nog buiten kunnen zitten. Bij zessen schemerde het maar het was vooral het tempo waarin het kwik daalde, dat je de naderende winter deed voelen. Bijna alle seizoenen in één dag en minder dan 1000km ... Dit is leven, dit is luxe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten