maandag 7 november 2011

Hout verzamelen-2

(24-07-2001) Het feit, dat we het gras begin juli goed onder de duim hadden, betekende gelukkig ook dat het wegwerken van de opgelopen achterstand als gevolg van de regen van de laatste weken redelijk snel was gepiept. Dus konden we ons buigen over andere zaken, zoals het maaien op de steilere delen, het schoonmaken van de dijkkanten of verder gaan met het naar binnen brengen van het gekapte hout.

 Omdat het maaien van de steilere delen nogal wat lawaai maakt en het schoonmaken van de dijkkanten voor een groot gedeelte ook uit maaien bestaat, kunnen we dat geen dagen achter elkaar blijven doen. Ik zou daar geen moeite mee hebben. Eenmaal bezig en de slag weer te pakken kan ik zo ‘dagen' doorgaan, maar als je hier naar toe komt voor je rust...... Gelukkig bestaat de mogelijkheid om de bezigheden enigszins af te wisselen. Dus na de gasten de ene dag geconfronteerd te hebben met de monotone herrie van de bosmaaier, blijft de andere dag de herrie beperkt tot het voorbij pruttelen van de tractor richting de buren.

 Helaas is het nog niet goed mogelijk om de buren over eigen terrein te bereiken, dus pad af, openbare weg op, bij de buren rechts af en voorbij de gebouwen dan lekker door de weilanden tuffen richting de stapels hout. De wei waar de tractor in het voorjaar vast heeft gezeten was nog niet geheel leeggehaald, dus even oppassen, dat we niet weer vast komen te zitten.

 Eenmaal ter plekke is het zeer verleidelijk om te gaan zitten, als het kan achterover te leunen en niets meer te doen dan te genieten van het uitzicht en de rust om je heen. Bij een van de laatste houtvrachten vanaf die plek liep een stel reeën door de wei. De beesten trokken zich helemaal niks aan van de tractor. Ze keken even op. Je zag ze bijna denken "Een tractor, dus geen jager" waarop ze in alle rust verder gingen met het nuttigen van hun portie gras. Natuurlijk kon ik het niet laten om na enige tijd te kijken hoe dicht ik de dieren kon naderen. Een mens is duidelijk geen tractor en ondanks (dankzij?) het gebrek aan geluid zag je de dieren alerter, zenuwachtiger worden. Een aantal beesten verdween snel in het bos en op zo'n honderd meter bij de laatste vandaan had ook dat beest het wel gezien en weg was ie!

 Met de kar weer volgeladen in alle rust op een van de vele boomstammen plaats genomen en de blik over het landschap laten zweven. Met een grote picknickmand vol lekkers en iets smakelijks onder de kurk ....... had dit nog uren kunnen duren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten