Fantasie, fictie en werkelijkheid strijden op dit plekkie, ook na 12 jaar nog steeds om de ereplaats in mijn beleving als ik terugkeer en langs de paden van mijn verleden door de stad slinger. Begonnen in Kanaleneiland-Zuid ben ik naast Sterrenwijk volwassen geworden en na een jarenlange verbanning in Tuindorp uiteindelijk het bruisende Stadshart ingedoken op de Oudegracht-Tolsteegzijde: van puber naar de jaren des onderscheids...
In 1999 het stadje feestend en enigszins melancholisch verlaten. Op naar de grote droom, die tegen alle levenswijsheden in toch maakbaar (b)leek.
In 2007 de banden weer aangehaald met de begrafenis van Yoland.
In 2011 maakt Soestbergen deel uit van de dynamiek van de stad, zit ik aan de Oudegracht op een terras maar met mijn hoofd in Frankrijk en speel ik ondertussen met de mogelijkheden voor mijn toekomst als een schaker met zijn stukken.
Utrecht wel verlaten, maar nooit weggeweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten