SSRI

(17-05-2008) Ik merk aan mensen, dat ze niet altijd weten wat ze met me aan moeten. Zowel in Nederland als hier ter plekke. Uiteindelijk zal niet zoveel veranderen denk & hoop ik, op wat littekens na. We zien wel. Voorlopig blijft het streven om de rust in lijf & leven te herstellen/behouden zonder anti-depressiva, hoe gemakkelijk die middelen ook steeds weer naar voren worden geschoven. Je kunt de nieuwste generatie (SSRI) dan ook werkelijk voor bijna alles gebruiken: fobieën, angsten, neerslachtigheid, hyperventilatie, paniekaanvallen, hyperactiviteit, te vroeg klaar komen en natuurlijk ook nog voor depressies. Het lijkt verdacht veel op zoiets als een apparaat met meerdere functies (was/droger, magnetron/grill, alles-in-een-geluidsinstallatie, etc.) die dingen heb ik altijd gewantrouwd. Slechts één van de onderdelen doet het meestal zoals het hoort en vaak is die het eerst kapot en dan zit je met de rest. Ik wil over zes maanden weten waar ik, mijn geest en mijn lijf aan toe zijn en niet alleen weten dat een tabletje een gammel bouwwerk virtueel bij elkaar houdt. Ik kan me best andere situaties voorstellen, waarin die dingen wel hun kans moeten krijgen (en dat altijd nog onder psychologische begeleiding!) maar in mijn geval is het middel toch echt erger dan de kwaal, die tenslotte -hoe ongewenst ook- bij het leven hoort. Neemt niet weg dat ik nooit gedacht had dat een situatie als deze me zo rauw op mijn dak kon vallen.