(15/05/2008) Morgen is Yoland jarig! Ik realiseer het me net pas: 16 mei, 53 zou ze worden en ze zou er niet blij mee zijn geweest.
De laatste tijd overvalt me nogal eens het idee van de volstrekte zinloosheid van het bestaan. Ik zie mezelf dan als een grijsaard voorbij sloffen en probeer me voor te stellen wat dat nog voor voldoening zal geven of waar die voldoening vandaan zou moeten komen.
Tot op heden werkelijk nooit één seconde aan gedacht, geen moment aan verspild. Altijd het idee gehad dat iedere trap in het voortschrijden van het leven zo zijn zin uit zichzelf put. Ook nog nooit terug verlangd naar een bepaalde leeftijd. Ook nu niet. Graag terug naar voor 21/10 en dan aub een andere voortzetting, maar dat is een ander verhaal.
En in feite is nu ook niet de oude dag het werkelijke probleem, dat zien we dan wel weer of ook weer niet. Het is meer de smaak van het leven nu terug vinden zodat gedachten als “de volstrekte zinloosheid van het bestaan” worden weggerelativeerd, zonder zo nodig blind te worden ontkend. Leven is gewoon niks meer dan “Geboren worden, je reproduceren en doodgaan”. Dat is een universele wet of in elk geval mondiaal wat levende wezens betreft zowel plant als dier (incl. het beest mens, dat zich zo graag een apart plekje toekent). Ik wil weer genieten, niet zozeer lol hebben, maar geïnteresseerd zijn in het leven en vol verwachting uitzien naar de dag van morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten