(21-08-2001) Onze hondjes vragen aardig wat tijd en aandacht. Het voeren, het uitlaten en vooral het pogen om hen enige gehoorzaamheid aangeleerd (ingeprent?) te krijgen kost snel meerdere uren per dag. Eigenlijk doen ze het helemaal niet zo slecht en zit ons enkel hun tomeloze enthousiasme bij tijd en wijle in de weg. Niets is leuker dan op gasten afrennen, de sporen van een aanwezige hond te volgen of lekker te spelen in plaats van hun behoefte te doen op de door ons uitgekozen plek.
Het toevoegsel ‘je' is trouwens nauwelijks meer op z'n plaats. Ruim vier maanden oud maar het formaat van de gemiddelde huis-, tuin- en keukenhond is reeds gepasseerd. Waar gaan ze stoppen met groeien? We weten dat ze waarschijnlijk ergens tussen de 30 en 40 kilo zullen eindigen. Wittewaô's poten zien d'r uit alsof hij wat forser dan Pelle gaat worden, maar misschien is het te vroeg om dat te concluderen.
Het vooruitzicht van hun uiteindelijke omvang maakt de noodzaak om werk te maken van hun opvoeding alleen maar belangrijker. Nu zijn ze nog net aan een riem te houden, ook als ze niet willen luisteren. Straks gaan we in dat geval gewoon plat en trekken de beestjes ons over de grond mee bij hun ‘rondje meer'. Hun energie en hun enthousiasme werkt aanstekelijk en als je niet uitkijkt vergeef je ze alles wat ze fout of net niet goed doen. Fout, dus!
Het zijn echter absoluut geen onwillige honden. ‘Zitten', ‘hier', ‘af' en andere soortgelijke kreten zijn hun reeds bekend. Het is meer, dat dit hele gedoe ons totaal vreemd is. Zonder kinderen en enkel wat ervaring met katten maakt dat we feitelijk geen kaas van opvoeden hebben gegeten. We kennen inmiddels de boeken (!), maar ook die hebben niet altijd voor alles een antwoord.... behalve dat wat het ook is en wat je ook wil, het steeds ‘liefdevol doch consequent' moet gebeuren ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten