Het heeft geduurd, maar is toch weer gekomen. Sinterklaas sukkelt vooruit en de Kerstman druppelt na maar wat werkelijk telt glijdt tussendoor geluidloos voorbij. Het is weer de tijd van langere dagen en kortere rokjes. De Tena-lady met vorstbescherming kan terug in de kast. Wel nog ff een echte slip ipv een touwtje tussen de billen en kousen tot aan de knieën of lekker soepele laarzen.
Als je op 1 januari met Unox-muts getooid in de Noordzee kunt duiken, moet je ook het lef hebben om vanaf 21 december die rok uit de kast te trekken. Het hoeft niet direct mini te zijn maar oversizede lengtes graag alleen in de daarvoor bestemde kerkelijke gelegenheden. Gezeten op de pover verwarmde terrassen met gratis sigarettenstank, is het wel zo prettig als je je blik kunt warmen aan enthousiast passerende (bijna) blote benen, ver voordat de eerste zwaluw een keertje voorbij komt, vlinders je blikveld opvrolijken of de vrijelijk bloeiende natuur je weinig subtiel herinnert aan je allergie.
Het verlangen naar het voorjaar bloeit op en staat te popelen om de komende koude maar steeds lichtere maanden te pareren. Me vandaag verbaasd over de bloeiende paardebloemen en nog steeds zijn er bomen waar bladeren aan zitten die groen zijn. Het was een raar jaar, te raar om ongemerkt voorbij te laten gaan. Kom! Laten we de lente uitdagen. Volgens mij pakken de seizoenen die handschoen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten