In een keuken kook je. Aan een keuken kun aflezen hoe en voor hoeveel normaal gesproken gekookt wordt. In een keuken hoopt zich glaswerk, serviesgoed, bestek, kookgerei, potten, pannen, ingrediënten en keuken- (raar hè?)machines op. Alles vindt zijn plek of krijgt die in geval van twijfel toegewezen. Wat dan door een paar jaar heen ontstaat is een organisch geheel, bijna een organisme. Je vindt er blindelings de weg, grijpt zelden mis en alles voelt aan alsof het altijd zo geweest is. Verandert je leven, veranderen gewoontes en ook de wijze van en behoefte aan koken. Zoiets kost tijd maar lukt uiteindelijk. Jou wel maar de keuken niet.
Met enig ontzag en een zekere terughoudendheid een paar weken geleden begonnen met wat een marathon touwtrekken is geworden. De keuken trok zich terug, sloot haar deuren en vocht om iedere in beslaggenomen cm, om ieder pannetje, elk bord en deed zelfs moeilijk bij ruim verlopen ingrediënten. Alles wat ik oppakte gaf me het gevoel, dat ik iets amputeerde. Het heeft wat pogen, overtuigen, manipuleren en masseren gekost maar in grote lijnen zijn we, de keuken en ik dichterbij elkaar gekomen. Er is een hoop overbodigs verdwenen al voelde het desondanks onmisbaar aan.
Er is weer ruimte en de komende weken zal blijken of de vanzelfsprekenheid van bewegen, de samenwerking, onze symbiose niet verloren is gegaan. Veel zal nog van plek verwisselen en er zal ook nog het nodige verdwijnen. We zijn er nog niet. Het nieuwe casco staat nu de details nog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten