Potje vrij worstelen volgens de boksregels van de 19e eeuw ..... totdat één van beiden er bij neervalt! Zo voelt het leven ff aan. Doorgaan of Opgeven.... Ik zou niet weten, waar tegen mijn verzet groter is, maar het gaat al dagen tekeer als een stel wilde wijven. Krijsen, bijten, rond vliegende plukken haar en een verbaal onweer waar rotte vis nog van zou verkleuren.
Geen geheel onbekende situatie en normaal gesproken laat ik de bui overtrekken in de wetenschap dat 'het' zich wel weer zal regelen. Iets is anders deze keer. Geen van beide partijen wenst ook maar een mm te wijken. Het geweld waarmee wordt aangevallen èn stand gehouden is van proporties, die niet alleen menselijke grenzen maar ook de verbeelding doorbreekt. Planeten, sterrenstelsels, universa (zeg je dat zo?) wat heet ... de ene achtertuin van de andere God verdwijnt bij een volgende uithaal. Intimiderend vuurwerk. Ijzingwekkende taferelen. Door hart en ziel snijdende geluidvolumes. Dit heeft alles-, werkelijk allesvernietigende contouren ....
Mag hopen dat het er van komt, kan ik eindelijk écht opnieuw beginnen ipv dat halfslachtige pappen en nathouden. Weg met die belemmerende rotzooi, weg met beide partijen, laten ze er allebei bij neervallen. Dood als het ff kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten