(01-04-2001) Toegeslagen op de inmiddels beruchte 27 december 1999 zorgde de storm dit jaar nog voor een aardige verrassing. Werkend rondom de huisjes op een van de weinige mooie januaridagen zag Yoland een blauw autootje arriveren. Twee mannen stapten uit en begonnen ongevraagd van alles te meten en te noteren. Een groot terrein heeft iets vogelvrij's, dat was ons inmiddels al bekend, maar met Yoland letterlijk onder ‘handbereik' was een gedagje toch wel op z'n plaats geweest. Niets Franser tenslotte dan steeds handen schudden en ‘gedag'-zeggen. Navraag leverde op dat het mensen van de EDF waren, die met de voorbereidingen bezig waren voor het vervangen van de elektriciteitslijn van ons naar de buren.
Yoland zal wel een beetje vreemd gekeken hebben -de schade was tenslotte al maanden geleden gerepareerd- waarop een van de heren haar uitlegde dat de palen vernieuwd zouden worden en de draden vervangen zouden worden door een kabel. Yoland heeft een aantal keer geprobeerd om er achter te komen wat de drijfveer was, tenslotte was er geen paal omgegaan tijdens de storm, maar het was en bleef ‘stormschade' en die moest gerepareerd worden.
Nu hadden wij onderling al vaker bedacht, dat een aantal van de elektriciteitsleidingen die ons terrein passeren best weleens overbodig zouden kunnen zijn. Een paar palen minder zou ons liever zijn dan nieuwe palen die toekomstige veranderingen alleen maar in de weg kunnen staan. Nou, daarvoor moesten we bij ‘onze' EDF zijn, want zij waren altijd in het veld en dus niet bereikbaar. We hadden nog de tijd om te informeren over het ‘hoe en wat' totdat de palen geleverd zouden worden, want dan ging men echt aan de slag.
Vanaf dat moment werden we van het kastje naar de muur gestuurd en vice versa zonder dat we op de werkelijk verantwoordelijken stuitten. De burgemeester van Ladignac bleek van meer op de hoogte dan wij als eigenaren, maar kon nu toch echt niets doen. Verder was het snel duidelijk dat de werkzaamheden de lokale verantwoordelijkheden overstegen zodat we in St. Yrieix moesten zijn, waar we simpelweg door werden verwezen naar Limoges. Het was ook hun pakkie an niet. In Limoges kwamen we te weten dat de palen niet van de EDF zijn, maar onder het beheer van een andere instantie vallen. Kortom, zonder dat we veel wijzer waren geworden, lagen op een gegeven ogenblik de palen in de berm, stond een graafapparaat bij de huisjes geparkeerd en liet de ochtend dat met het werk werd begonnen niet lang op zich wachten.
Dit was wat we net niet wilden. De zin van de hele operatie ontging ons en wij hadden het gevoel dat hier van alles gebeurde waar we toch wel iets meer van zouden moeten weten. Het duurde die ochtend eventjes maar de werklieden vertrokken weer zonder iets gedaan te hebben, nadat wij hun hadden uitgelegd, dat we niet wilden dat er iets gebeurde tot ons de zin ervan duidelijk was en zij diverse personen hadden gebeld om ze van onze weigering op de hoogte te stellen. Na weer een rondje -nu telefonisch- langs de mogelijke verantwoordelijke personen en het duidelijke standpunt, dat er niets zou gebeuren als wij geen uitleg vooraf zouden krijgen, kwamen we bij de juiste persoon terecht; dezelfde meneer die in januari van alles had staan meten en bekijken. Via het standaardverhaal van de stormschade, dreigementen met de rechter -de EDF heeft bepaalde rechten op de grond waarboven de elektriciteitslijnen hangen- bleek de meneer toch bereid om langs te komen en ons verhaal c.q. de vragen aan te horen.
Na de ‘binnenkomer' dat het bij hem zoveel klachten regende, dat hij er niet aan kon beginnen om die allemaal serieus te nemen(!!!!) bleek wel degelijk een gesprek mogelijk, waarin op normale wijze vragen gesteld konden worden, die hij simpelweg beantwoordde. Of hij ons uiteindelijk gesnapt heeft weten we tot op heden niet. Transformaterkastjes zijn duur waardoor elektriciteitslijnen niet altijd ‘logisch' verlopen, de paalafstand tussen hoogspanningslijnen, middelspanningslijnen en laagspanningslijnen (220V) zijn verschillend waardoor schijnbaar niet alle soorten tegelijk aan een paal kunnen hangen en bovendien werd deze ingreep gewoon uit het potje ‘Stormschade 1999' betaald en dat had helemaal niets te maken met de zin of de onzin van deze elektriciteitslijn. De draden waren gebroken (geweest) en om erger te voorkomen werden nu alle palen vervangen en kregen we één kabel ter vervanging van de oude 4 draden. Als een soort pleister op de wonde -hij snapte toch dat hij iets moest- kregen we aan onze kant van het traject houten in de plaats van betonnen palen. Voilà, dankjewel, bonjour! Hij stapte in z'n EDF-blauwe autootje en stoof weg naar de volgende, wellicht net zo onzinnige klacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten