"Vrouwen zijn om van te houden, niet om te begrijpen."
Hoe zou mijn leven hebben uitgezien, als ik dat inzicht al op mijn 16e had gehad. Weinig anders, vrees ik, want toen was het al te laat. Op die leeftijd had die andere roemruchte sexe, hoewel mijn bestaan er volstrekt van was verstoken, al de kans gezien om zijn verslavende maar net niet dodelijke werking op mijn leven los te laten. En laat ik eerlijk zijn, zonder, zou mijn leven een hoop kleur, intensiteit, geur, smaak, enthousiasme, weldaad en nog veel meer van dat soort superlatieven zijn misgelopen.
Het zou echter ook een hoop teleurstellingen, ergernis, onbegrip, communicatiestoornissen, rond vliegend porcelein en ander intermenselijk ongemak hebben voorkomen.
Mijn leven zou hoogtepunten zijn misgelopen en zich diepe dalen hebben bespaard.
Het meest frustrerend echter is, dat met de jaren die sinds de jeugd zijn verstreken, de wijsheid die blijkbaar is gekomen en alle ervaringen die je doorleeft en doorstaan hebt, de situatie tov je 16e nauwelijks is veranderd. Dat 'houden van' heb je inmiddels wel geleerd, maar snappen doe je er nog steeds niks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten