Na een paar dagen waarin mijn wereld zich zowaar zelf draaiende hield, na een nacht waarin ik beter heb geslapen dan ik me van de laatste maanden kan herinneren, loopt vandaag, sinds ik mijn ogen geopend heb, het ene radertje na het andere wiel vast, verhaspelt in een bevroren beweging. Einde voortgang. Stilstand op het programma. Zou me nou iemand 'ns kunnen uitleggen, hoe die voor mijn gevoel toch danig tegenstrijdige mechanismen niet geheel van enige logica zijn gespeend??
Kan me toch nauwelijks bedenken dat mijn gevoelige snaren een Japanse tik hebben gekregen. Ik erger me daar eerder aan dan het me meesleept, hoewel de orde van grootte met dat gedoe in de kerncentrales het lokale niveau is overstegen. Ik verdenk meer het bericht, dat me gisteren ter loops ter oren kwam, van evenwichtverstorende invloed. In de Acrobar gezeten vroeg iemand naar de beheerder van het afvalscheidingspark. Een sympathiek, rustige man in een fout-gele Kangoo, die de kroeg bezocht voor z'n sportkrantje, zijn kir en iets van shag. "Ooo, die is 6 weken geleden begraven", was het antwoord. "59", kregen we nog als extra informatie. Let je even niet op, hop!! Daar kan geen meltdown tegen op!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten