De zg zomertijdshock in vertrouwd tempo verwerkt, wakker onder hetzelfde dubbele dekbed, weer buiten niks bijzonders, stilte alom. Je zou zeggen "Comme toujours", maar dat is het mooi niet. Het is een wereld van verschil. Een verschil dat afgezien van uitzonderlijke extremen niet groter zou kunnen zijn. De stilte kalmeert, de mist heeft kleur, de bedwarmte overtreft een warm bad en de tikkende wekker laat me koud. Half zeven!
Ik ben kalm. Mijn lijf voelt akelig ontspannen. Het is rustig in mijn hoofd. Geen opgejaagd gevoel, geen strompelende ademhaling, geen verkrampte ledematen, geen bokkende ingewanden en last but absoluut not least: geen nachtelijke tussenstops. Aan één stuk geslapen van bij eenen tot na zessen. Een andere wereld, een ander mens.
Het is niet de eerste keer in de laatste weken. Het zijn momenten (Verdomd, als er geen momenten waren!!) waarop de wereld, mijn wereld aarzelend zijn oude glorie probeert te tonen. Brokstukken die boven komen drijven. Hoopvolle momenten die naar meer smaken. En dan toch mooi mijn pas niet versnellen, niet te gulzig zijn. Ik heb mijn lesje de afgelopen jaren geleerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten