In de langzaam maar zeker terugkerende neiging om mijn leefomgeving enigszins toonbaar en volgens velen vast ook meer leefbaar te maken, onlangs de wijnkelder opgeruimd. Tja, of all places, de wijnkelder. Ik hou me met dat soort relativeringen niet meer bezig. Geef toe dat een desinfecterende lap door de plee noodzakelijker was geweest, maar gebeurd is gebeurd en de wijnflessen liggen alle weer strak in het gelid of zitten mooi in hun kist. Een dag werk en nu kan ik weer zonder gevaar voor eigen leven ook in het donker mijn flessen bereiken.
Gevolg is een berg houten kisten en nog veel meer kartonnen dozen. Dozen die met de inhoud ook hun vorm hebben verloren. Uitgezakt, scheefgetrokken en deels beschimmeld. Het is een goede wijnkelder maar een slechte archiefruimte.
Bezig met het ordenen en ruimen ging me door het hoofd, dat zich de laatste tijd met enige regelmaat een zekere afkeer van mij meester maakt, als ik de kelder in ga voor een flesje. Psychosomatotisch of niet. Een hele hoek van de kelder gevuld met rode wijn en sindskort smaakt me één soort wijn niet meer: rood!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten