(26/04/2008) Naar Heerlen om wat rond te kuieren, krant gekocht en die deels gelezen in Heerlen en deels in Brunssum op het terras van de ijssalon waar Romy ooit heeft gewerkt en daarna in het Grand Café ernaast.
Het is de realiteit, waar je tegen aanloopt, ook op een plek met bekenden, familie onder “handbereik” en toch kun je je onthand, verlaten, gedesoriënteerd voelen. Mensen hebben zo hun eigen zaken te doen en denken niet ineens: “Misschien heeft Kaspar behoefte aan gezelschap!” Het is iets waar Yoland ongetwijfeld “keihard”(!) tegen opgelopen is, toen ze teruggekeerd was in Utrecht. Het leven wacht nergens op je totdat je het weer kunt bijbenen. Je zult het zelf moeten doen: doorlopen, initiatief tonen, draden oppakken, mensen opzoeken, etc. Het is wat mij te wachten staat ongeacht of ik blijf waar ik ben, naar Boussac ga, voor Gerolstein kies of maakt niet uit welke plek uitkies voor de voortzetting van mijn leven. En misschien moet ik daar niet moeilijker over doen dan nodig is en het beste maken van de reeds gemaakte keuze: Boussac! Het heeft iets vertrouwds, het heeft iets van Yoland (Fra), het is zonder meer overzichtelijk en het biedt voldoende afleiding en andere mogelijkheden om mijn energie op los te laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten