(28-12-2000) Net als op de ochtend van 28-12-1999 is het vandaag voor het eerst in een behoorlijk aantal dagen mooi weer. Het is beduidend kouder dan een jaar geleden, maar het echte verschil zit ‘m toch in de normale nacht die we dit jaar hebben kunnen genieten en aan het ontbreken van een slagveld aan omgevallen bomen aan de ontbijttafel. Vooralsnog dus niet de herhaling van het noodweer -de Tempête van 27-12-1999- waar menig iemand toch een beetje bang voor was. Zij die gisteravond niet met de kippen op stok zijn gegaan, zullen nog wel even in de piepzak gezeten hebben, toen het rond half een in de ochtend ineens stevig begon te waaien.
Een leuke opening voor de bladen die vandaag van regionaal tot nationaal en van links naar rechts ongetwijfeld zullen openen met een terugblik op de ravage van een jaar geleden. Het hele jaar is trouwens bijna geen dag voorbij gegaan zonder dat in de krant, op de radio of in een gewoon gesprek de Tempête figureerde. Het zou best weleens kunnen zijn dat het als een referentiepunt in de recente geschiedenis gaat fungeren. De kinderen van voor resp. na de Tempête (of misschien wel van tijdens...) Of "Weet je nog ... toen, drie jaar na de Tempête?".
Uit westelijke richting beukte de wind vannacht tegen het huis aan. De richting van vorig jaar. Ons huis kent niet het isolatieniveau zoals in nieuwbouw verplicht is, waardoor je de wind aan de voorkant gewoon binnen voelde komen ondanks alle zorgvuldig gesloten ramen en deuren. Bijna alle.. bleek, want op de slaapkamer stond het raam open en had de wind via het trappenhuis vrij spel tot beneden in de hal. Gelukkig regende het nauwelijks.
Wij hebben vorig jaar het echte huilen van de wind niet mee mogen maken, omdat we op het moment suprême in Limoges zaten, maar het was vannacht snel duidelijk dat deze wind daar slechts in de verte aan kon tippen. Zodoende rustig in slaap gevallen bij het klepperen van een niet goed sluitend luik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten