(05/05/2008) Het is vandaag een week, dat de onrust voor het grootste deel verdwenen is. Ik kan dus nu waarschijnlijk spreken van een ommekeer, alhoewel de terugkeer hier ter plekke daar nog in verwerkt moet worden. Gaat die roet in het eten gooien? Hoop van niet, maar dan is er ook nog zoiets als een terugval of een hernieuwde activering agv nieuwe tegenslag. M.n. op dat terrein verwacht ik nog wel het een en ander. Ik kan het nergens op baseren, maar er overheerst een gevoel dat ik nog steeds niet “alles” heb gehad c.q. de bodem nog niet heb geraakt. Ik vergis me niet graag, maar zou er wat voor over hebben als zou blijken dat ik dit keer d’r naast zit.
Met een beetje goede moed zijn wel de eerste tekenen van een kentering ten goede waarneembaar, zoals het accoord over de schetsen voor het graf, de verdwenen onrust, een langzaam terugkeren van de behoefte om te lezen zowel kranten als boeken en soms, heel soms een kleine flits, een aanzet tot een tinteling van het gevoel, de behoefte om in het volle leven te staan, weer mee te doen, mijn weg te zoeken, er iets van maken. Maar, zoals gezegd zijn het slechts fracties, zijn het momenten die te snel voorbij zijn om ze te kunnen proeven, laat staan de smaak te pakken te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten