Afgelopen nacht weliswaar geslapen maar daarbij is van uitrusten niks terechtgekomen. Het grootste deel van de nacht blijven hangen tussen waan en werkelijkheid, dan wel geen duizenden doden gestorven maar toch een paar en vanochtend voor de wekker wakker met het gevoel in een triatlon-loop terecht te zijn gekomen. Dat wordt een rustig dagje vandaag.
De zon schijnt ondertussen feestelijk naar binnen. De stilte is weer oorverdovend en mijn lijf één grote kramp. Nu plotseling omringd worden door schone nimphen met nijvere handen, die ieder een stel onwillige spieren of tegensputterende ingewanden nieuw leven inmasseren, me dan heerlijk met de fijnste oliën insmeren, een champagne-ontbijt serveren en rustig de achtergrond vullen met slepende bluestonen. Nee, vooral niks meer maar ook als het ff kan niks minder. Zo zou de dag zijn evenwicht kunnen hervinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten