Qua locatie is het niks bijzonders. Tè toeristisch, klein, druk en kitscherig maar daar draait het niet om. Het is niet Rome dat tot jou doordringt, jij ben het die openstaat voor Rome! Het is de stemming, het gezelschap en/of je verlangen, dat kiest uit de smaken, geuren, kleuren en tonen die je gevoelens bepalen voor een bepaalde plek. En zo heeft dat zoveelste Venetië buiten Italië voor mij een bijzondere betekenis gekregen.
Het is een plek waar je goed, beter en best kunt eten. Een plek om feest te vieren maar ook om getroost te worden. Een plek die ongeacht de drukte aandacht voor je heeft. Het staat er nooit stil, alles stroomt, haast ontbreekt en steeds weer word ik gevangen door een moeilijk vatbare zuidelijke/mediterrane sfeer. Niets van dat alles is waarneembaar, behalve misschien het strelen van je tong, en toch heeft het de kracht om me over een afstand van een tigtiental kilometers onweerstaanbaar aan te trekken.
De lunch-uitnodiging vandaag, daar hadden me geen tien paarden weg kunnen houden en dat was maar goed ook. Dat mensen eigen wegen gaan, is niet altijd prettig, maar hun goed recht. Dat mensen dat doen zonder met iets of iemand rekening te houden is minder, maar gelukkig was daar nog die plek! Het trok en had voldoende rek om kronkels en kreukels te verzachten en na tongstrelende geneugden op een acceptabele wijze afscheid te nemen van iemand, die veranderd maar niet verloren was!
Mooi stukje prosa, ik vind het neerzetten van de sfeer pakkend.
BeantwoordenVerwijderenDe taal nodigt uit die plaats op te zoeken, hij zou deel uit moeten maken van ieder's leven.
Namens Trundel24