Gisteren weer gegeten bij René & Gisèlle. Kwam afgelopen vrijdag René tegen in het bos. Ik zou 'm waarschijnlijk voorbij zijn gelopen maar met een stel honden kun je dat vergeten. Als vanouds sprongen ze weer op hem af en ik kon ze maar met moeite tegenhouden. Hij is de tachtig gepasseerd en 2x 45 enthousiaste kilo's tegen je aan te krijgen, is dan toch niet altijd prettig. Hij was in een opgetogen stemming. Het plastic zakje wat hij bij zich had, was aardig gevuld dus ik had wel een idee waaraan zijn goede humeur was te danken. Na het hopeloze paddestoelenjaar van een jaar geleden had hij een paar weken terug al een goed score gehad bij het eekhoorntjesbrood en nu was zijn handbaggage aardig gevuld met cantharellen. Hij wilde me direct een deel geven, maar aangezien ik geen kookaspiraties voelde voor de komende dagen leek het me zonde van de paddestoelen. Waarop hij direct kwam met een uitnodiging om te eten.
Ik zie Gisèlle dan al de hele ochtend met haar rheumatische lijf in de keuken op en neer schuiven tussen tafel, aanrecht en fornuis maar als ik haar mag geloven, doet ze dat met liefde. Wie ben ik om liefde af te wijzen??
Dus stipt om 12u liep ik hun terrein op en werd door hond en ezel aangekondigd, besnuffeld en goedgekeurd. Na een klein geintje over het weer en de overmaat aan tomaten, gingen we naar binnen en was het tijd voor het aperitief. Via rondzwervingen door heden en verleden, de jacht, de moestuin, langs overheidsinstanties, autoperikelen, voormalige bewoners van Masvieux, zelfgemaakte pâté, rilletes, girolles, wildzwijn met bonen en ergggg veel knoflook, kaas die vrijwillig van het plateau liep, heel bijzondere appeltaart en koffie met iets lekker sterks erbij, ging ik tegen vieren retour naar mijn beesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten