(Petit) Masvieux-3

(15-6-2001) De grote dag was aan gebroken. Om 11.00 ging het gebeuren. Wat in augustus vorig jaar is begonnen, stond op het punt van afronding. Weliswaar in afgeslankte vorm, maar er was een koopcontract te ondertekenen. Samen met twee van de drie broers op weg naar St.Pardoux-la-Rivière in de Dordogne. Hoelang zou de zit nu duren?? Het tekenen van het koopcontract voor Le Petit Masvieux had drie uur voorlezen, uitleggen en corrigeren gekost. Het tijdstip op slechts een uur van de ‘heilige' middagpauze gaf goede hoop.

 We waren ruim op tijd. Jean is met zijn ruim zeventig jaren een chauffeur in de categorie van Yoland: Stevig aan de snelheid, soepel in de bocht maar net nog dat tikkeltje Franser. Wachtend op de notaris van de broers zweefden de gedachten terug naar januari van dit jaar. De aankoop was al enige weken geannuleerd. De oude boer had inmiddels vertrouwelijke en invloedrijke kanalen aangeboord en in besloten en haast geheime avondlijke bijeenkomsten werd een plan de campagne ontwikkeld voor de hernieuwde aan-/verkoop van Masvieux.

 Besloten werd de gebouwen en het bos los te koppelen van de 25 hectare landbouwgrond. Op die wijze moest de aankoop weliswaar weer langs de SAFER maar die commissie kon nu niets meer doen. Het object was niet meer interessant voor de vestiging van een startende boer. De grond blijft dus gewoon eigendom van de broers en zal verpacht worden aan Thierry en voor de rest een zorg voor later zijn.

 Door middel van een kleine correctie van de perceelsgrenzen kwamen de gebouwen van Masvieux in verbinding te staan met de boerderijtjes op ons huidige terrein, zodat een andere toekomstige eigenaar van de grond ons niet dwars zou kunnen zitten bij het groeperen van onze huisjes. De bos percelen die we kopen zijn deels aangrenzend aan ons terrein en deels niet. Aaneengesloten worden we straks iets groter dan 60 hectare en zijn dan bijvoorbeeld een serieuze onderhandelingspartner voor de jachtverenigingen. Dat waren we beneden de 60 hectare niet.

 Onze buurman sputtert nog wat tegen en maakt het Thierry en de broers niet eenvoudig wat het resterende deel landbouwgrond betreft. Het bizarre is dat zijn dochter, die de landbouwgrond van Masvieux nooit zal kunnen kopen of pachten, al het recht heeft om de grond te exploiteren en dat onze boer -Thierry- het morgen zou kunnen pachten maar zoals het er nu uitziet nooit de exploitatierechten zal kunnen verwerven. Patsstelling ultima forma.

 We zijn inmiddels gehecht geraakt aan Masvieux. Het gigantische uitzicht, de rust die het ons garandeert, het prachtige woonhuisje -even door de huidige staat heen kijken-, de schuren, de cirkel waarin ze staan...... het is een welkome aanvulling op al dat moois en prachtigs dat we al hebben.