Wat moet je met een plek, waar je niks kunt doen, omdat je te ver weg woont, die woonstek bovendien maar geen koper weet te verleiden, je wel het onkruid in je toekomstige leefruimte de meter ruim ziet overschrijden, de plek niet kwijt wilt, er iets wilt doen, je niet weet wat maar wel weet dat je iets wilt doen, wilt gaan beginnen, aan den slag gaan!
In feit loop ik er sinds juni op te broeden. Verder met de septic-tanks? Kan, maar wat levert het op? Verder met slopen? Te omslachtig. De plannen nader uitwerken? Weinig aantrekkelijk zolang geen duidelijkheid bestaat omtrent de uitvoering.
Begin augustus kunnen voorkomen dat de bouwvergunningen zouden verlopen door voor beide aangevraagde èn goedgekeurde vergunningen de bouw 'als begonnen' te declareren, maar toen nog steeds geen idee, hoe ik verder wilde of kon. Ook de dakreparatie gaf niet de gewenst 'Aufschwung'. Op zo'n moment loop ik voor mijn gevoel in kringetjes, opzoek naar iets wat er moet zijn, waarvan ik zeker weet dat het er is, maar ik zie het niet.
Door die hele brei van ogenschijnlijke zinloosheid piepte ergens in oktober het idee omhoog om de zaak over een ander boeg te gooien en alvast met het terrein te beginnen ipv met de gebouwen. Ik heb het idee voorzichtig geproefd, het als jonge wijn over mijn tong laten walsen, langs het gehemelte gevleid en met kleine hoeveelheden mijn slokdarm laten afdalen. Het idee beviel me wel en afspraken gemaakt met bedrijven die zich met dat soort zaken bezig houden. Ik ben benieuwd, maar alleen het vooruitzicht, dat er weer iets opgebouwd gaat worden, brengt smaak, kleur en geur waar grauwe grijsheid leek te beklijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten