(05/01/2008) Katrien gisteravond weer er vandoor. Weg rust, angst voor nog meer dood, half tablet onder de tong en proberen te kalmeren. Een van de vele momenten waarop ik zie hoe fragiel mijn levensevenwicht op het ogenblik is. Twee uur later en na veel gezoek (te voet, per auto) zat ze trots rechtop voor de keukendeur. Ditmaal 10 beten in haar strot en waarschijnlijk nog veel meer bloed verloren dan de vorige keer, nauwelijks veertien dagen geleden. Wat is dat, waarom ineens die ongehoorzaamheid?? Strijd om een leeg gevallen plek in de roedelhiërarchie??
Gelukkig sloeg ik niet dicht. Afbinden bij de strot is wat moeilijk maar enkele theedoeken om haar hals gewikkeld om de auto niet helemaal onder het bloed te krijgen. Dierenarts opgetrommeld en naar hem toe gereden. Volgens mij baalde hij als een stekker. Zonder verdoving werken zat er deze keer niet in. Teveel schade, te serieus en te diep.
Een groot deel van de nacht opgebleven om Katrien fatsoenlijk te zien bijkomen en de resterende uren in een stoel geslapen. Katrien heeft weinig te missen vandaag. Het zal pijn doen en ze kan nauwelijks op d'r p[oten staan. Ik hou haar ademhaling en hartslag nauwkeurig in de gaten. Hoe dit nu weer ten goede keren???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten