(15-06-2000) Het water al enige weken onder controle, gasten in de huisjes waar je geen kind aan hebt en toch geen rust, geen tijd om de dingen te doen, die we al zolang voor ons uit schuiven. En dat alles wordt veroorzaakt door een klein, nietig plantje: gras. Geen grasmat gewend op ons dakterras in Utrecht, dat mag duidelijk zijn. De 3 hectare of zoiets die we nu zelf bij moeten houden, zullen de komende jaren op de schop gaan om het gras tot (opper-)vlakten te beperken, die op eenvoudige wijze zijn bij te houden met tractor, grasmachien en bosmaaier. Eenmaal kort valt het allemaal trouwens wel mee. Het wegwerken van het hooi kost veel moeite, omdat we daar enerzijds geen apparaten voor hebben en anderzijds er niets anders mee kunnen doen dan dumpen.
De vervelende schuine en soms best steile delen en misschien ook wel delen van het vlakke terrein zullen in de loop van de komende jaren veranderen in een zee van bloeiende planten. Liefst op bodembedekkende wijze of zou schoffelen leuk genoeg zijn om dat een voetbalveld-lang vol te houden??
We hebben ons inmiddels verdiept in snelgroeiende planten, struiken en bomen. Lavendel, brem, vlinderstruik, forsythia, rododendron, hortensia, druiven, blauwe regen en bruidsluier staan hoog op het verlanglijstje van Yoland. Het is natuurlijk allemaal weer wat ingewikkelder, dan je zou denken, met schaduw, half-schaduw, beetje zon of volle zon. Hoewel we voornamelijk de laatste categorie nodig hebben, is er ook ruimte voor de anderen. Met name voor de hortensia's en dan vooral rondom het grote huis. Yoland mag zich graag vergapen aan de immense struiken die je af en toe links en rechts ziet staat en dan vooral als ze zo prachtig, bijna lichtgevend blauw zijn.
Momenteel klampen we ons maar vast aan het gegeven dat het gras in de zomer minder hard groeit, zelfs een soort groeistop inlast. Een welhaast paradijselijke gedachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten