(25/12/2008) De dag begon om kwart voor zeven met blaffende honden. Waarschijnlijk liep Beer een beetje te piepen, want die mag van mij met zijn trechter om z’n kop ’s nachts niet naar buiten. Ruim 3-kwartier gewacht voordat ik naar beneden ben gegaan, Beer te eten heb gegeven en Sammy gevraagd heb om z’n kop te houden. Driekwartier waarin ik merkte, dat ik enorm onrustig wakker was geworden en alle pogingen om mijn rust te hervinden weinig effect scoorden.
Terug in bed, want ondanks een voor mijn huidige doen redelijke nachtrust, was ik nog doodmoe en wilde ik nogmaals met ontspanningsoefeningen mijn geest dwingen om mijn lichaam met rust te laten. Wederom geen resultaat, toen maar een kalmeringstablet onder mijn tong gelegd en mezelf even de tijd gegund om op de werking van de chemicaliën te wachten. Half negen kon ik de dag enigszins rustig tegemoet treden. De wandeling met de honden deed, zoals altijd goed. Na de wandeling mezelf vrij gegeven, de krant gelezen, een poging ondernomen om me over Yoland’s spullen te buigen en snel daarmee gestopt. Moeders even aan de telefoon gehad, mijzelf op enige Kir Royals getrakteerd en daarbij aangestoten met Yoland. De rest van de dag de rondslingerende oude kranten doorgewerkt, boudin blanc met appeltjes gegeten en geprobeerd een begin te maken met het boek Grimmig Heden van Piet de Moor. Niet het makkelijkste geschrift om de smaak van het lezen weer te pakken te krijgen.
Eind van de middag weer lekker naar buiten met de honden. Ik probeer ze wat meer in het gareel te krijgen. Het kennelverblijf in de laatste weken heeft hun gehoorzaamheid geen goed gedaan. Aansluitend met Gerard aan de telefoon gehangen. Een trouwe ondersteuner, helaas was het weer eens mis met de telefoonlijn. Morgen, want 2e Kerstdag kennen ze hier niet, achter France Telecom aan.
Tegen half acht, kijkend naar een Kerstfilm en luisterend naar de muziek van Charles Aznavour welde de onrust weer onstuitbaar op in mijn lijf. Het ging heftig tekeer en hoewel ik het geprobeerd heb met ontspanning was het duidelijk dat chemicaliën eraan te pas moesten komen en een uur later nog een dosis. Het is inmiddels na tienen en de interne rust is enigszins weergekeerd. De Kerst? De muziek? De gedacht om met Yoland’s spullen aan de slag te gaan? De financiële rompslomp? De medicatie van vanochtend uitgewerkt? Eén ding is zeker als de onrust, bijna paniek me zo onvoorspelbaar blijft overvallen, dan kom ik er niet met ontspanningsoefeningen alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten