We mopperen wat af op de bankiers en consorten, maar wat doen we zelf? Waar is de tijd gebleven, dat je er het beste van maakte en tevreden was met.een onsje minder?
Hoe vaak worden schrale tuintjes verlaten, terwijl met een beetje extra zorg prachtige bloemenzeeën zouden kunnen bloeien?
Wie neemt nog de tijd om iets te verstellen en weet dat met liefde te doen??
Als je ergens moeite voor moet doen, doe je het niet goed. Bewaren en in stand houden heeft de geur van gierigheid gekregen. En tevreden zijn met minder komt je bijna te staan op een gedwongen opname.
Het gemak waarmee huisdier, verouderde badkamer, de mode van de vorige winter of de laatste partnerversie bij het grofvuil wordt gezet, zou al die mensen, die hun mond vol hebben over zorg voor het milieu, de toekomst van deze aardkloot en het welzijn van komende generaties, eens aan het denken moeten zetten. Laten ze beginnen met schoffelen in hun eigen achtertuintje.
En nee, natuurlijk is dit geen pleidooi om je leven door een huisdier te laten terroriseren, je na veertig jaar nog steeds te behelpen met een zinken teil op vrijdagavond of ongelukkig weg te kwijnen naast een ander. Maar dat neemt niet weg, dat met een beetje moeite en creativiteit heel wat meer continuïteit mogelijk is zonder afdanken, domweg vernieuwen of in de steek laten.
Het economische principe van "Binnen de kortst mogelijke tijd tegen de minst mogelijke moeite het maximaal haalbare scoren" is niet voorbehouden aan de grote graaiers op deze wereld noch is het blijven steken bij de rente, die we graag zouden willen vangen op onze spaarrekening. Het is via (kies maar) snelkookpan/vaatwasser/magnetron, rekenmachine/laptop/smartphone en ons vierwielig troeteldier of het vliegen voor een kwartje doorgedrongen tot in het merg van ons hedendaagse bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten