Retour

 Aan de koffie op Gare d'Austerlitz in afwachting van de trein terug. Donderdag lijkt eeuwen geleden en toch is de tijd gevlogen. Rondgestruind over prettig plat getreden paden en neergestreken op terrassen alsof je aanschoof bij oude bekenden. Een serieuze slijtageslag voor mijn zolen. Aardig wat (christelijke) cultuur opgezogen, maar niet of nauwelijks toegekomen aan culinaire uitspattingen. En toch leek dit voor de zoveelste keer eerder op een begin dan op herkenning. Een mens zou moeten zijn als een stad, hetzelfde en toch steeds weer anders, uitnodigend om verder te gaan bij iedere bocht die je maakt. Hier zal ik nooit genoeg van krijgen en dan heb ik het nog niet gehad over de nieuwe impulsen ...